Doyasıya eğlenilen gönül kirliliklerinin içinden geliyorum senfonisi güzel hayat ve biliyorum ki yazlnızlık kendi başına umutları bir kenara çevirmek.

Şimdiki kalıcı hikayelerden çok ayrı bir düzendi senle yaşadıklarımız ve el ile alemde kalmıştı biriktirdiklerimiz, bildiğimiz o kadar çok şey varken susmanın en acı noktasında kalan çaresiz gülüşlere katlandığımız düzen içinde bir tebessüm kadar kolaydı yaşadıklarımız, oysa masalın kahramanı öleli çok olmuştu ve biz unutma süreci denilen 90 günü çoktan aşmıştık.

Herkesin kendisinde kalan acısı vardır kimisinin canı yanar kimilerininde kalbi, her ikisinide yaşayanlar çoğunluktadır ama genelde bu kalp acısı yokmudur insanı tepetaklak eder.Akıp giden zaman içinde anlarız bunları ve zaman herşeyin ilacıdır cümlesinin ne kadar aykırı olduğunu görürüz.

Peşinden koştuğumuz hayat bizimdir fakat koşmamızın sebebi sessiz kalışımızdır belkide, bu yüzden yalnız kaldık birbirimize bu kadar yakınken ve yalnız bir senfonide ikimizden kalan hayatın artıklarıyla yüzleşmek zorunda bırakıldık, şimdi tebessümü atarken yanımızdakilere aklımızın ve gözümün derinlerinde kalan hayatları bırakıp yanıbaşımızdaki hayatları yaşayalım.

Derdi yare dile getirdik
Felek, lal olduk tesbihe dizildik
Elden ele nasılda çekildik
Ayrı kaldık yine bizi sevdik

Bizden sonrasında kalan ne olurdu yaşadığımız divanda. gönül bir olsa da göz ayrı düşer bu havada....yalnız bir senfoni olarak kaldık cihanda