Kapı ziline esir yüreğim alaca kuşları atık nöbette, belli ki bu gece de üşüyeceğim.
Umut yüklü bulutlar da çoktan gittiler.
Sırtında yeşillenmiş dostları,kahverengi gözleriyle geceyi karşılıyor sokağımın bekçisi.
Bir o yana bir bu yana savuruyor saçlarını,
Tenini delen rüzgara inat kök salıyor kapımda yalnızlığımın sağdık ortağı.
Sayıyorum …
Kaç adımda bitiyor kaldırım kenarı yalnız otlar.
Sayıyorum basamakları çıkarken, kaç kere kaç gider yare kırık bacaklar .
Bir kedi geçiyor kapımın önünden, bir hayli üzgün,
Sıkılmış belli gecenin mateminden .
Korkak köpek havlaması duyuluyor uzaktan, ardından bozacı narası,
Ayhan efendinin o meşhur uzun havası .Bitmiyor sokağımın sessiz haykırışı.
Her güne bir umut uzanıyor, Bir yıldız dolaşıyor başıboş , avlusunda sema volta atıyor.
Gece yalnız kendi ışığında , kaldırım taşları hasret Korsan bakışlı mum aydınlığa.
Kapı ziline esir yüreğim, belli ki bu gece de üşüyeceğim .
Tek adımda dışarıdayım, oysa adım dahi söylemiyor yüreğin.
Dilinde acı bir şarkı sokağımın sarhoşu rüzgar…
Ilık nefesi pencereden sızıyor.
Geceyi kaç geçiyor bilmem , beklenen kor olup küllenmiyor.
Gün dönüyor mavi ufukta,
Güneş yüzünü gösteriyor usulca,
Ne güneşi görüyor ne günü kutluyorum
Ben hala gece olunca…

Selcan Gündüz