ARKADAŞ

Babamı 1979 senesinde kaybettikten sonra sudan çıkmış balığa dönmüştük ailece.. Çınar ağacımız ve bugüne değin unutamadığım ilk sevdiğim adam kalp yetmezliği tanısı ile bizlere veda etmişti..O benim her şeyimdi..Yerini hiç bir şey dolduramadı..Onu hasretle ve Rahmet le yad ediyorum, mekanı cennet olsun..

1982 senesinde Ankara da AK-KA İnşaat ta çalışmaya başladım..Hiç bir tecrübem olmadığı halde ailemin geçimi sağlamak için çalışmak zorundaydım..Heyecanlı bir yapım, ürkek, hayattan korkan, çekingen oluşum insanlarla iletişim kurmamı engelliyordu..

AK-KA İnşaat ta muhasebede çalışan genç bir arkadaşım bana hayatı öğretti diyebilirim.. Kadir; sohbeti, dostluğu, arkadaşlığı paha biçilemez derecedeydi..Seneler sonra birbirimizin izini kaybettik.Hayat bizi birbirimizden sonbahar da uçuşan yapraklar misali koparmıştı..
Yaşam da çeşitli olaylar bizleri olgunlaştırmış, yaşadıklarımız hem çok şeyler kaybettirmiş, hemde çok şeyler kazandırmıştı..Hayattaki rollerimiz değişmiş ayrı kentlerde yaşantımıza devam etmiştik.

Teknolojinin getirdiği güzellikleri ben şimdi daha iyi anlıyorum ki, izini kaybettiğim O değerli insan, arkadaşım beni buldu..Sanki yıllardır eksik olan bir yanımdı, birbirimizi kaybettik zannederken, ve hep acaba şimdi nerelerde? ne yapıyordur? diye düşünürken günün birinde bana ulaştı..Eski dostlukların ve arkadaşlıkların ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anladım..

Ankara ya gittiğimde görüşeceğiz ve eski günleri yad edeceğiz..O günü sabırsızlıkla bekliyorum..


Aylin AKGÜN...

Not: eski bir fotoğraf, yıllardır saklamıştım..
soldan sağa:Kardeşim Turgay, ben, Kadir in eşi Nil ve Kadir..