•Sen yanlış kapıyı çaldın bense çok yanlış bir zamanda kapıyı açtım; kader...

İnsanlara yol gösterici biri olmak yerine o yolda insanlara eşlik etmeyi tercih ettim. Değer verdim, değer gördüm, sevgimi, saygımı, elimdekileri, hayâllerimi paylaştım; sevgi aldım saygı gördüm elindekileri bölüştük hayâlleri beraber kurduk. Belki sadece aynı gökyüzünü paylaşmış olsaydık vedalar bu kadar zor olmazdı.

Pekâla şansa inanmayalım, mutluluğa inanmayalım, gelecek yada gelebilecek güzel günlere de inanmayalım. Ama şarkılara inanalım, içimizdekilere inanalım ve her şeyden önce kendimize inanalım. İstersek kalbimizin temizleyemeyeceği günah kalmaz...

♦ ve bazen önüne dünyayı bile serseler içten söylenmiş bir "Allah senden razı olsun" cümlesi kadar mutlu edemez insanı.

şimdi başımı yasladığım bu cam kenarında izlediğim her şey hareket halinde, herkeste bir canlılık belirtisi, ben roman karakterine verdim bütün enerjimi. O, şimdi dünyayı kurtarmaya gidiyor.

-Neyse, boşver

- denizin tuzlu suyuyla yıkanmış, rüzgâr kokan, güneşin rengini alan saçları’m.