Geceden kalmayım ağaran günün sabahında içkim içime işlemiş yalnızlığı..Kanımda dolaşan ise bi başıma kaldığım çaresizlik.Dışarıda cama vuran yağmurun darbeleri, yüreğimde ise biçare halimin soğukluğu.Sokağa atıyorum kendimi ayaklarım ıslanmış delik ayakkabılar içinde;;;
Adımlarım ise kah koşuyor kah çaresizliğe isyan ediyor,paçalarım ıslanmış hissetmiyor benliğimi....
Çocuklarda dışarıda ’’abi yalnız değilsin’’ dercesine kimi su birikintisinde gemi yüzdürüyor,
kimi top oynuyor..
Gülücükleri sokakta yankılanıyor,neşeleri dünyayı sarıyor adeta. Bir ses geliyor derinliklerden hıçkıra hıçkıra ağlıyor kendine göre sessizce; yüreğime ise adeta hançer saplıyor..etrafıma bakıyorum!! O ağlama bana sesleniyor sanki önce parmak uçlarımdan sonra bedenimden bir parça alıyor yanına yaklaşıyorum tireyen ayaklarımla gözlerinde yaş bedeninde titremesiydi hıçkırarak ağlamasında neden ağlıyorsun küçüğüm diyorum saçlarını okşayarakcevap veremiyor ((((
duvarın arkasından yaşlı bir ses:::
o hem YETİM hem ÖKSÜZ dedi..
Gözümden damlayandı onunla paylaştığım kolyesi paslı herşeye rağmen yanındaydı
yanındaydı küçüğümün açtığım kolyesinde bir yaraffta ANNESİ diğerinde ise BABASI..
işte buydu küçüğümün ağlaması.. TIPKI BEN GİBİ YALNIZ VE ÇARESİZDİ