1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
747
Okunma
Bir şeylerin yarım kalmasından korkuyorum. Sevdiklerime doyamadan kaybetmekten, güzel anları yitirmekten, yalnızlığımda kaybolmaktan... Yaşlanmadan ölmekten bu yüzden korkuyorum. Hayallerime ulaşamadan ya da ulaştığım anda yitip gitmekten. İçimde kopan fırtınalar bundandır belki. Sebepsiz savruluşum. Gülerken ağlayışım, kalabalıktaki sessiz yalnızlığım. Gözyaşlarımı içime gömerken gülümsemeye ne zaman alıştım hatırlamıyorum. Yaşamın, insanların getirdikleri tek tek yaralar açarken yüreğimde, duvarlarımı örmeyi öğrendim. Sabah olunca maskelerimi takıp karışacağım hayata... Ve yine en sevdiğim bile göremeyecek maskelerin ardında duran beni, korkularımı, yalnızlığımı ve ondan beklediğim tek şeyi .............
Şiirin sahibi
Cevap Yaz