İnsanlar vardır:Kimi ağlıyor,kimi gülüyor,kimi sıkılıyor,kimi dünya umrunda deilmiş gibi yaşıyor,kimisi acı çekiyor,kimisi çok çalışkan,kimisi hep boş gezer,kimisi çok akıllı,bazıları çok saf halli.kimisi sevilir.kimisindende nefret edilir ve bazı insanlarda aşık olurlar.Hepsi kendi dünyalarında yaşarlar.
Şunu bilmeliyizki;Her insan hak ettiği gibi yaşıyor ve bunun adına maalesef kader deniyor.
Aşık olan insanlar, nedense sevilmiyor hep acı çekiyor,aşık olmanın kanunu bu gibi sanki. Aşık olan insanlar,dünyaya sanki tepeden bakıyormuş gibi yaşıyorlar.Gözleri hiç bir şeyi görmüyor sanki kör olmuş gibi.
Sevilen insan ise;bu sevginin bir damlasını dahi hak etmeyenlerdir.Çünkü;onu çok seven birini görmemezlikten gelirler.Sevdiği kişi onun için ölümü bile göze alırken, o sadece bu duyguları aptallık ile nitelendirirler.
Aşk bir başkadır.Ayakları yerden kesilir insanın.Onsuz nefes alman zorlaşır.Onsuz yarım yaşarsın,hep eksik olur hayatının renkleri,onsuz hayat tıpkı bir yarım elma gibidir.İşte bu duygu ve düşüncelerin hepsini kadere bağışlarlar insanlar.
Severken ayrılıkların tek sorumlusuda kader olsa gerek.Sevgi ne güzel şey ama birde şu ayrılıklar olmasa keşke.Hayatımızda ayrılıklar yaşanıyor maalesef,ah!şu acı ayrılıklar ölümüne seviyorsun ve herşey bir anda bir kelimede bitiyor.
Benim hayatımda hep ayrılıklarla geçiyor ve hep böyle sürecek gibi gözüküyor.eğer sevmek buysa ve ayrılığın adıda kader ise ben hiç bir şey istemiyorum.Taaki kader peşimi bırakıncaya kadar......