Görünmeyen kelepçelerim kimde bağlı kaldı? Kimin kölesiyim ben? Kimim ben? Neyim ben? Durun söyleyeyim KADINIM ben.

Neyin cehaletindesiniz ey insanlar! Niye bu kadar körüz olanlara? Neden kimsenin sesi çıkmaz ezilişler karşında? Neyden korkuyorsunuz bu kadar? Şiddet mi? Dışlanmaktan mı? Aa şuna bak terbiyesiz denmesinden mi? Hangisi cevabınız? Ya da hangisi zoraki kabullenişiniz…???

Anlamıyorum ben artık, ya da anlamak istemiyorum. Neden hep ezilen taraf biz kadınlar olmak zorundayız ki. Her eve köle diye mi alınıyoruz. Ya da kölelik vasfıyla mı doğuyoruz. Gerçekten çok sıkıldım artık. Ben bu dünyaya herkes gibi bir kere için gelmedim mi yani? Evet geldim. O zaman neden bende hür irademle kararlarımı alıp, dilediğimce yaşayamıyorum ki. Bekârken babaya, evlenince kocaya, boşanınca da tüm dünyaya; hesap vermek zorunda mıyım ben? HAYIR. Değilim!

Artık önce BEN demenin vakti geldi, geçiyor bile. Bende her reşit gibi güya demokratik ülkemde kendi kararlarımı almak istiyorum. Kendi seçimlerimi yapıp, hataysa da eğer kendim bedelini ödemek istiyorum. Herkes hayatıma hükmetme yetisini nerden buluyor kendinde; hala anlam veremiyorum. Bu benim hayatım, benim seçimlerim, benim doğrularım.. Kimseyi ilgilendirmez.!

Sizlere çoğu evde yaşanan bir sıkıntıdan bahsetmek istiyorum.. Adam!? Eve gelir yemeği zaten önündedir. Yemek yenir. Ellerine sağlık der ve kalkar oturma odasına gider. (evliliğiniz 1-2 yılı devirdiyse eline sağlık bile denmez.) Kadın ise kurulmuş robot gibidir; bulaşıkları yıkar, çayı demler; bir yandan da çocukla ilgilenmeye çalışır. Bütün gün ilgilendiği yetmezmiş gibi. Tam işini bitirir çayları servis eder. Koltuğa oturacağı anda çocuğu rahat bırakmaz. Adama bakar; kibarca der ki; azcık sen ilgilensen, bak çocuk oyun istiyor der. Adamda ki cevap rutindir; bütün gün çalıştık herhalde yorgunuz. Sen para kazanmak kolay mı sanıyorsun?.. hah alın işte. Çok çalışmış paşamız evine, ailesine çoluğuna çocuğuna vakit ayıramayacak kadar yorulmuş. Niye evlendin o zaman kardeşim? Kadın hiç mi yorulmadı yani. Sen kaç saat mesai yaptın? 8 mi 10 mu? Kadın 24 saat mesaide ne haber? Hiç yoruldum diyor mu???!!!

Nedense hep kadınların yaptıkları işler küçümsenir. Aslında işlerinden ziyade kadınlar küçümsendiği için işleri de küçümsenir. Bu yukarıda bahsettiğim aileye nispeten birde çalışan kadınlarımız vardı ki; onların hali daha perişan. Zaten hepimiz az çok biliyoruz olanları. Uzun uzadıya anlatmak istemiyorum. Ben artık bu erkeklerin tavırlarından sıkılmış bir kadın olarak YETER diyorum. Bir de şunu hatırlatmak istiyorum sayın erkekler(im)e ben olmasaydın ne bir kızın olurdu baba nede sen BABA olurdun.. Ben olmasaydım ne bir eşin olurdu koca, ne de sen bir BABA.. Bizler olmasaydık ey dünya! Sende şefkat olur muydu acaba?

Erkekler insan sıfatına layık ise kusura bakmayın ama ben sadece KADINIM.!!!!