öylece esiverdii aklıma yine hüzün...yine çok uzaklardan tanıdık bir dost gibi uzatıverdi elini yalnızlık..
sustuğum zamnalarım da oldu benim.ki ben susarak büyüdüm.gözlerimle gördüklerimi beynimde anladıklarımı ve tenimde hissettiklerimi susarak anlattım bir tek kendime.çoğu an geldi sustum.boşver dedim. bunu söylesen ne olacak sanki.sustum.
insanlar hep konuştular.insanlar hep vardılar.onlar biraz yalnız kalmak istiyorlardı.biraraya gelip bunu istiyorlardı.
ben unutulmuş mekanların sessiz rüzgarını duymaya çalışır gibi sustum.ve kalbimi ellerime alıp sordum.neden varoldum diye.
inleyişlerim oldu yitik gecelerde.sessiz rıhtımlarda kalan bir tek yolcu gibi durdu ruhum.sırıksıklam ıslanmıştı, ve üşümüştü de üstelik.
ben hep orada durdum hayatım boyunca.dinlediğim melodiler yalnızca benim için çaldı.ben yazlnızca benim izlediğim bir filmin kahramanı oldum.kimseye anlatmadım haytım boyunca.ben o rıhtımda kalan son yolcuydum....