hayrettin taylan



Bir kitapla sabahlamak gibi, bir aşkta ölmekti hayatın en güzel okunması. Senin sayfan yazgımda başladı.Yazılmamışlığı suya, aşka, ruha, umuda, en güzel niyetlere yazan arınmanın sesiyim.
İyi olanla iyi olana olağan kalmak, güzel olanla güzele kalmaktır hayatın dinmikleri
-Kudret iradesi kendi kurdunu salar.İçimizdeki duyuları kemirir, akli olana kaçışımızı zorlar.
Nefsin ambarı zaaflarla doludur. Tokluğumuz, bizi doyumsuz salyalara sürükler.Pavlov’un aç köpekleri içimizdedir aslında.Şartlandığımız kendimize aitlerimiz var.Amaçlarımız, doyumsuzluklarımız, alışkanlıklarımız, aç gözlüklerimiz besle bu aç köpekleri.İçimizdeki aç köpekler içimizdeki çocuğun güzel yiyecekleri de yediğinden bu sefer içsel bir açlık ve boşluk başlar.
İşte güzel ruha malik olan kazanır.Güzel ruhunu besleyen güçlü bir duruşun gölgesinde ne güzel duygulara ulaşır.Faziletin , erdemin, saadetin, güvenin, ak düşlerin değerler doğrusunda doğurur özel, güzel, mutlak gerçekleri.
-

Ve sen bana yalnızlık duygusunu ektin.Yalnızlık kendimle tanıştırdı.İçimde kirlenen benlik denizinin kirlerini sildi güzel amaçlar.
-Huylarıma bağlı egolar vardı.Tatminsiz heveslerimin ağırlığını ölçtüm.
İnsan acıyla, ayrılıkla, karışık bir aşkla dersini alır ters giden hayatın dinamiklerinde.
-Kendini yeniler. Her acı bir hastalık gibidir. Bazı hastalıklar aslında sağlam bünyenin kendini yenilemesi gibidir.Bazı ayrılıklar, acılar, dertler de öyledir Elnaz.
-Sen bende canken, erirken, benle ömrünü ütülerken içimdeki kirli emellerin denizini temizlemeye vaktim yoktu.Dahası nefsimin odakları, sofaları, sefaları, sendin.
-Bir arınmadır imkansızlıklarla tanışmak.Çünkü imkansızlık aslında ulaşmak istediklerimizin yedi kollu, yedi iğneli, yedi pençeli, yedi boynuzlu, yedi uzun dişli bir canavardır.
-Ki canavar demek, cana vardır.Şimdi ben imkansızlığın işlemsiz adılıyım.Sen imkansızlığın canavarı olarak uzaklarımda kaldıkça , asil, asıl, usul, bir canavar oluyorum ki sensizliği yenmek için.

-İnsan, iradenin çeşni aynasıdır.Yani, irade insana verilmiş karar ve kararlılık aynasıdır.Kendimizi gördüğümüz, kendimizce karar verdiğimiz eylemler aynasıdır.
-İradenin tezadı, hazlar, zaaflar, nefsin zayıf iklimleridir.Ve çoğumuz bu zayıflık yolunda içsel kazalar yaşarız.
-Hata derssiz geçmek ister nefsi olanı yaşarken.Oysa ölmenin binbir dersi varken, yaşamanın milyonlarca dersi var.
İnsanüstü bir çabadır dersi geçip sevginin ocağındaki aşka ulaşmak.
Bu yüzden aşkının incelik atlasında kendime renk kaldım.Hüzün bana hazanların son bestesini güfteledi.
-Yazan, dinleyen, seven, gidemeyen de benim Elnaz.
Sen gittin, ellere n’az oldun.
Değersiz ve güçsüz kaldı sevginin bedeni.Hastalandı tutku.Dersimize ders oldu gidemeyişimin gidişi
Bizi ayıran küçücük sırattı.Oysa biz Fırat’ı senle bir kez geçmişken küçük sıratı nasıl geçeceğiz Elnaz.
Köprüyü geçip köprüye köprü olur muyuz?
-Nedensizlik ayağında kalır mı yakınlaşmalarımız?

Bizi ayrıştıran çıkarcıların güdülerine sponsor olur mu ayrımcılık?
-Sen hangi Leyla partisinin genel başkanısın.Ben hangi azınlık aşkların genel başkanı Mecnun…
-Oylarımız mı karakterimiz, kimliğimiz yoksa algılarımız mı, iyilerimiz mi, birlikte yaşamak ülküsü mü?
Hangisinin rengi insanlığa kafiye.Hangi şiirin dörtlüğünde kardeşçe yaşanan bir ülkede senle büyülü bir aşkı yaşacağız Elnaz…

Bu arasıl duvarların sülük mimarlarına karşı, yazgısız yaşamayı ne zaman öğreneciğiz.
-Ne zaman, zamana karşı da zamansızlığımız olacak.Şimdi sözcüklere sığmayacak kadar yapamadıklarımız sırlanıyor peşimizde.
-Peşinatı olan tek şey acılardır. Çünkü acıların öncesinde mutluluklar vardır.
Bu kayıtsızlığın aşk kurdu olarak dağlarına geldim. Dağ ceylanı gibi ürkek kaçışlarını sürdürdün.
-Yemyeşil sevdamı gördün.Balta girmemiş Amazon sandın. Orada yeniden yaşamak zor gelirdi.İçimde binlerce vahşi aslanla tanışmıştın.
-Bu aslanların haz partisinde yeniden paramparçaların olacağı sandın.Oysa bilgelik mataramda senli damlalar kaldı.
-Duruşumun damarı vicdanımın katmalarında.Seni pafta pafta işledim iyi yarınların haritasına.
Yüreğini dünyama ekvator, sensizliği paralel, acıları kardeş kılınca anladım ki hayat biraz derstir.

-Yeniden yaşanacaklara, yeniden yeşereceklere, yeniden seveceklere, yeniden affetmelere, yeniden birlikteliklere yenilik olan güzel ruhların, duyguların, algıların, sıcak düşlerin, içsel mimarı olup kendimize ait gönül evinin mimarı olmaya geldim Elnaz.
-Ardışıklık kendi yükleminde.İkilemler kendin ikilerinde.
Her dirhemin drajesinde şarj etmek hayatı.Okunmuş bir hayat gibi, okunası sevdalara tarih düşürdüm.
-Artık ben de bir filozofum Elnaz…