GAYYİP NEREDE?

Kıyamet kopmuş, Allah, tüm varlıkları mahşer yerine toplamış ve Yüce Divanı açacak.
Bir bakmış saymış ki, Gayyip yok ortalıkta.
Derhal Cebrail’i seslemiş yanına:
<Git şu adama bak, neredeyse bul, derhal getir!>

Cebrail –vıııız- havalanmış, anında Gayyip’in yerini saptamış.
Bizimki halen makam odasında telefon elinde, telaşlı telaşlı tuşlara basıp numaralar çevirmekle meşgul.

Derhal varmış yanına:
<Yahu Gayyip, bu kadarı da fazla, Allah mehşer yerinde Yüce Mahkemeyi kurdu, bir tek sen yoksun, duruşmaya başlaymadık. Hadi çabuk gel!>
Yaka paça Gayyip’i alır, -vııız- anında Allah’ın huzuruna çıkarır.

Allah Gayyip’e yönelir:
<Ey kulum Gayyip, neredeydin? Bak seni bekliyoruz mahşer yerinde, Yüce Mahkeme açılmak üzere?>

<Yarabbi, kusurumu bağışla. Sen daha iyi bilirsin ya, başladığım tüm işleri sonuna kadar emin ve kararlı takip etmeyi ve sonuçlandırmayı ahdetmiştim. Tam kalkıp mahşer yerine gelecekken içime bir vesvese girdi. Kendi kendime, ’yakalanıp içeri tıkılmamak için benden kaçıp da dünyada halen saklanan birileri kalmış mıdır’- diye son bir kez dünyaya dönüp denetim yapıyordum. Bulursam alıp getirecektim de..!>

Not:
Kimse darılıp gücenmesin sakın. Keza bunu yazan, en az bunu okuyan herbiriniz kadar dinine saygılıdır.