Ne geceler rahatlatıyor sensizken nede sabahlar.Uyumak çok zor uyanmak ise çok kolay,yapılan bir hata nelere sebep oldu yeni yeni fark ediyorum.O şehir bana sıkıntıdan başka bir şey vermemesine rağmen bir gün bir yerle de seninle karşılaşmak umuduyla tekrar tekrar geliyordum.Seninle olduğumda daha az mı seviyor düşüncesi içimi kemirirken şimdi ise unutmuşmudur düşüncesiyle savaşıyorum gel git içinde yaşıyorum tabi buna yaşamak denirse.Sesini bir kez daha duymak için can atarken elim telefonuma gitmiyordu yapamıyordum ya aradığımda ’unuttum’ dersen diye.Bazen cesaretimi toplayıp arıyordum ama seni özledim diyemiyordum sen ’özlemedim’ dersen diye.Tam göğsümün içerisinde ur gibi büyüyen özlemi taşıyamaz hale gelmiştim.Herkes bana boşver derken yapamıyordum daha doğrusu yapmakta istemiyordum çünkü seni yaşamak her haliyle güzeldi.Her gece seninle geçirdiğim vakitleri hayal ederek uykuya dalmaktan yorulmuştum.Bu bana acıdan başka birşey vermiyordu ama bilerek yapıyordum,aklına gelebilcek her şarkıda seni buluyordum.Saçma ama çivi çiviyi söker derler ya yalanmış işte her önüme gelene sarıldım ama yine tek sen vardın çıkmıyordun ki aklımdan hiç.Tek dileğim bir gün tekrar o mutlu olduğumuz günlere geri dönmek. Çünkü bıktım artık her sabah miğdemde bir sızıyla uyanmaktan...Napalım benimki de bir ’umut’..
İşte bu da böyle bir ayrılık hikayesi Her şeye ve herkese rağmen iyi ki hayatımdasın.

24/8/2012