Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; pireler berber, develer tellal iken, ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, bir batında art arda iki kardeş dünyaya gelmiş.

Birinin adı Saygı, diğerininse Sevgi olan iki kardeşten ne Saygı Sevgi’siz ne de Sevgi Saygı’sız olabiliyormuş.

Saygı özündeki tüm saygıyı Sevgi’yle, Sevgi de özündeki tüm sevgiyi Saygı’yla paylaşıyormuş.

Birinin bulunmadığı yerde diğerini görebilmek mümkün değilmiş. Ayna yerine birbirine bakarlarmış çünkü Saygı kendisini Sevgi’de, Sevgi de kendisini Saygı’da görüyormuş.

Adeta tek yumurta ikizi gibi birisi güldüğü zaman diğeri de gülerken, aynı anda her ikisi birden ağlıyormuş.

İkisinin de doğum tarihi insanlık tarihi kadar eski ise de bunlar hiç yaşlanmamış.

Saygı ile Sevgi birlikte soluk almakta ve hep birbiriyle beslenip güçlenmekte olup, insanoğlunun yüreğinde ve beyninde anlam kazanmaktaymış.

Yaşlanmak nedir bilmeyen bu iki kardeş ara sıra birbirinin yüreğini daraltmaktaymış.

Bir gün Saygı dile gelmiş:

__ Sevgi, sen benden daha güçlü değilsin.

Sevgi altta kalır mı?

__ Saygı, senin gücün benden gelmektedir.

Her ikisinin de birbirinden kaynaklandığı bilinen gücün ağırlığı, boyutu, şiddeti, etkisi ve görkemi insanı insan yapan duyarlı yüreklerde ortaya çıkarmış.

Yüce Yaradan’ın insana bahşettiği güçlü duyguların başında gelen saygı ve sevgi insanlar arasında iyi bir bağ oluşmasını sağlar ki bu bağ sayesinde insanlar birbirleriyle iyi geçinirler.

Saygı ve sevginin bir arada bulunduğu toplumlar uzun ömürlü olur ve hiçbir zaman kargaşa içine düşmez.

Saygıyla sevginin arasındaki nüans (ince ayrım): Sevgi içten gelen bir duygudur, öğretilmez; saygı bir davranış biçimidir, eğitimsiz olmaz.

Saygı ve sevgi dolu bir ailede yetişen insanlar davranışları, hal ve hareketleriyle kendilerini gösterirler. Bu iki özelliğe sahip olanların tüm ilişkileri iyi olur, sevilir ve sayılırlar.

Birbirlerine saygı ve sevgi duyan insanlar ancak birbirlerinin hakkını gözetir ki bu da onların uyum içinde yaşamasını sağlar.

Her şeyden önce özümüze saygımızı ve sevgimizi hiç yitirmemeliyiz.

Sayalım, sayılalım; sevelim, sevilelim!

Umulan odur ki bu iki kardeş sonsuza dek var olacak ve dünyamız daha fazla huzurla ve mutlulukla dolup taşacaktır. Bu iki kardeşin yüreklerde ve beyinlerde mutlak yer tutması dileğiyle…

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine…

31.12.2012