Bilincinin yavaş yavaş yerine geldiğini hissedebiliyordu.Nefesini bastıran bir fısıldaşma hakimdi etrafında.Gözkapaklarını yarıya kadar kaldırdırmıştı ki tüm olup biteni hatırlamaya başladı.Göğsü sanki cılız alevin üstüne sonsuz çıra atılmışcasına yanıyordu.Yeşil gözleri gerçeklere dayanamadı ve usul usul kapandı.
Zaman ilerledikçe beşerinin gücü yerine geliyordu.Güçsüzlüğü kurtuluş umudu görüyormuşcasına hala kalkmamakta diretiyor gözlerini dahi açmıyordu.Tüm sahneyi yeniden yaşıyor gibi titriyordu.Cephede arkadaşıyla yanyana koşarken 2 saniyelik gözgöze geldikleri anda arkadaşının mermilere siper olduğu ana gelmiştiki bir umut kıvılcımı sardı aklını.Tüm gücüyle doğrulmaya çalışsada yapaldiği tek şey yeşi gözlerinin tamamını etrafa gösterebilmekti.Başucunda heybetini gölgede bırakan o matemli bakışlarıyla komutanı duruyordu.’’Arkadaşım komutanım arkadaşım’’diye mırıldandı.Komutanı o kadar sessizdi ki bir hilkat en az bu kadar susabilirdi.Yine de gözyaşları ele verdi onu.Dayanamadı ve odadan savaşa gidermişcesine kaçtı.Yeniden kapandı gözleri.Arkadaşıyla konuştukları anları düşünmeye başladı.Onun bitmek tükenmez hayallerini anımsamaya başladı.İmkansız gibi görünen bu hayalleri sanki ona borç kalmıştı.’’Büyük insan yol gösterici tarihin kıskandığı deha’’
Sanki tüm hayallerini bunlardı artık.Bu umutla olsa gerek birden yatağından doğrulmayı başaracak gücü bulmuştu.Etrafı alabildiğince insanla doluydu.Herkes onun operasyonda ağır yaralanıp arkadaşınında şehit düştüğünü unutmuş gibi seviniyordu yada sevinmiş taklidi yapıyordu.Sevincin yerini teselliler almaya başlamıştı ki büyük bir hiddetle kapayın çenenizi diye bağırdı.2.kez tekrarladığında gözlerinden yaş gelirken sesi en yakınındakini dahi duyamayıyacağı kadar zayıf ve inceydi.Sözler gözyaşlarından dökülürmüşcesine’’Ölü taklidi
yapın insan taklidi yapın ama’’ demişti ki birden boşa konuştuğunu farketti.Hiç yaralanmamış gibi etrafına dönerek arkadaşından yadigar şu sözleri mırıldandı.
Benim tesellim üç noktadır...