Hayatta bazı kelimeler vardır, daha duyar duymaz bir soğukluk hissederiz o kelimeye karşı...Ölüm ,savaş gibi kelimelerdir bunlar...Oysa sadece bu tür kelimelerle sınırlayamayız bu durumu.Kimi zamansa bazı terimlere karşı hissederiz bu soğukluğu.Sanırım matematik onların başında gelenidir.

Daha ilk çocukluk dönemlerimizde başlarız matematikten korkmaya.Sayılar yığın yığın gelir üzerimize.Ola ki matematiğe karşı bir yatkınlığımız ,hevesimiz varsa da etrafımızda pek çok hevesli vardır bizi ondan soğutmak için.Belki de bu önyargıdan olsa gerek toplumsal matematik başarımız oldukça düşüktür.

Kimilerine göre ise dünyanın en zevkli işidir sayılarla uğraşmak,sayıların dünyasında dolaşmak.Ben de sayılarla uğraşmaktan epeyce zevk alan birisiyim.Öylesine dürüst bir dünya ki matematik size asla yalan söylemiyor...Yanınızdayken başka arkanızdan başka işler çevirmiyor,her daim aynı kapıya çıkıyor sonuçlar siz doğru yoldan gittiğiniz sürece.Asla ve asla size kızmıyor matematik, sırf doğruları söylediniz diye.Ayrıca matematiğin bir de birleştirici yanı var hani...Sonuçlar hep aynı olduğu için karşıt gruplar da oluşamıyor onun dünyasında...Vefakar da aynı zamanda...Ne zaman kapısına varsanız kucak açıyor size,sırtını dönüp gitmiyor.Zamanında "sen çekip gittin ,ben artık çok değiştim" de demiyor...Hala ilk günki gibi riyasız hala ilk günki gibi zararsız,dupduru duruyor karşınızda.

Oysa böyle mi gerçek hayat?Kim size bu kadar dürüst davranabiliyor,kim sizi her daim olduğunuz kimi kabul edebiliyor,kim yanınızdayken de arkanızdan da size karşı aynı olabiliyor?Kimin zamanla fikirleri değişmiyor,o zaman öyle dedim,şimdi böyle demiyor...Kim sizi zaman zaman doğruları söylediniz diye eleştirmiyor?Kimi yüzüstü bırakıp da tekrar kapısına gidebiliyorsunuz?Haydi gittiniz diyelim kim sizi ilk gün ki gibi dupduru,kinsiz,kırgınlık olmadan karşılayabiliyor...

SEÇ- 26.12.2012