İnsan olmanın vasfında davranıp iyi insanlar yetiştirelim.Çocuk gibi olmak veya çocuğun masumiyetini özlemek tüm insanlar için güzel bir temennidir.Devlet ve bireyler olarak onların geleceği için neler yapmalıyız, neler yapıyoruz hiç düşündünüzmü acaba? Hayır biz çocukları sadece uzaktan seviyoruz, özellikle resimlerinden...
Çocuklardan söz ederken bazen onların masumane davranışlarını, kendi yaptıklarımızla gölgeleriz, kirletiriz yaptığımız o dağlar kadar kötülükleri nasıl olurda bir çocuğun sırtına yükleriz.
İşimize nasıl geliyorsa, öyle söz ediyoruz ve kendimizi o mahsun, daha kötülüğün girdabına kapılmayan sebi yerine koyuyoruz.Evet aslında bu olay yerine geçme değil, o günlerin özlemidir ama yinede bulaştığımız kirleri o tertemiz varlığa bulaştırıyoruz aslında.
Hatırlarmısınız acaba; küçükken çok şeye alet edinirdik, evde, sokakta, okulda vs. vs.Bazılarının yerine yalan söylerdik, şimdiyse biz bazılarımız yalan söyletiriz çocuklara saflığı, kirlenmemişliği, yanlışlara karşı paravan yaparak.
Gözlerindeki temizliği tüm dünyaya haykırarak söyleriz çocukların, lakin onları ağlatan, gözlerindeki o yeislerin müsebbibi olan dünün çocukları, bu günün yetişkinleri bizlerden neden koruyamaz kimse, neden boynu bükük çocukların minnacık yüreklerine bir sevgi olarak girmiyoruz? Tam aksine ‘’Sen bilmezsin, bacak kadar boyunla bu işlere karışma’’diyoruz.
En korkuncuda; çocukları kendi emellerimize, haklı veya haksız düşüncelerimizin tercümanı yaparız, Tercümanını bırakın bir tarafa, tetikçisi yaparız.Devletin güvenlik güçlerinden ve kanunlardan korktuğumuz için, çocukları sokaklara sürüp onların eline verdiğimiz benzin bombalarını ve sopaları iyi kullanıp kullanmadığını izleriz perde aralarından, korkakça!!!
Evet özellikle; internet ortamında çokça resimlerine bakarız, kimi varlıklı, iyi giyimli, kimi perişan vaziyette, sokak çocukları, o bakan güzel gözlerine şiirler yazarız ama geleceklerini kurmak için çaba sarfetmeyiz ve bir siyasi arenada değnekçilik yapar çocuk, aynı babasının, annesinin yaptığı gibi, çünkü onunda rolü öyle yazılmış, o ancak; flama taşır ve slogan atar ve sandığa oyunu atar sadakatle, asla ihanet etmez, baştaki yöneticilerin çocukları kolejlerde okuyacak, o ise malum Allah ne verirse kabilinden , Allah a emanet, birleştirilmiş sınıflarda okuyacak…Lâkin gel gelelim; o hep ayakçı kalmıştır, hiç o arenada üst düzeye tırmanamamıştır, tırmanamaz, çünkü onun rolü o dur…
Adaletli davranışlarda ve adil toplumlarda çocuklar paylarına düşen çok güzel şeyler bulurlar,Onlara, şiirler yazmak, şarkılar bestelemek harika bir şey ama,o minnacık ellerini tutan eller, onlara eşlik eden diller ve gözlerine bakan gözler olmalıyız, işte öyle bir toplum olma temennisiyle, çocuklara; İnsan oldukları gözüyle her şeyin en güzelini verebilen insanlar olabilmenin hazzını yaşayabilmeliyiz.
*Dün çocuktuk, bugün çocuklarımız,yarın çocuklarımızın çocukları olacak bu dünyada...