Ben; tanrının sana hediyesi olan ciğerlerindeki hava gibiyim. Nefesin kesildiğinde farkına varacaksın.

Sonların başlangıçları arattığı gibi tükenecek ömrün. Acı ve sefalet içinde. Ellerin balda olsa da örselenmiş ve çürümüş bir kalbin sona direnmesiyle nefesini alıp vereceksin. Hiç utanmadan. Önceleri de utanmadığın gibi unutacaksın nereden geldiğini. Kokuşmuş kıyafetlerin ile seni umursamayan insanlara el açıp dilendiğin zamanlar aklına gelecek. Biliyorum sen utanmayacaksın ama kalbin kendinden geçip ar damarına rastlayacak.

Bir ışık hüzmesinin gelip seni göğe yükselteceğini sanıyorsan yanılıyorsun. Sana kefen diye bok çuvalı dahi fazla gelir. Bir hüzme boktan, kir içinde. Evet seni bu taşıyacak göğe değil yerin dibine. Varlık içinde yoksullukla itham ettiğin bencilliğinde kaybolmanı dilerim. Zifrin de zifri olsa bin fener dahi aydınlatmasın mühürlenmiş ve satılmış ruhunu. Acı içinde öyle bir çığlık at ki senden sonraki beş nesil feryadından ürksünler. Ardında öyle bir koku bırakacaksın ki yedi katın tütsüsü dahi gideremeyecek o kokuyu. Öyle bir izlenim bırakacaksın ki zihinlerde, hiç bir sifon senin çirkinliğini gideremeyecek.

Ciğerlerindeki hava çekilip hediye geri alındığı vakit yanında ben değil de seni bataklık içine çeken, inandığın o sümüklü böcekler ordusu olacaklar. Cesedine öyle bir tüneyecekler ki şaşkınlıktan ruhun dahi tiksinecek. Enerji maddeden ayrıldığı vakit ve insanlar buna "İşte kıyamet!" dedikelrinde elimde senin için sakladığım bir günahla karşına dikileceğim.

"Şimdi hesap zamanı!"


Bahattin BERKDİNÇ