Öncelikler başladı benim hayatımda,, sırtıma vurulan tekmeler cabasıydı, her

insan oğlu nankör olur ya arada, hayatta öyle işte ’ NANKÖR ’



En derin duygularım,, beslediğim umutlarım sadece ’ o ’ diyebilidğimde gizliydi..

Çaresizliğim çıka gelen bir düşte saklı. Biran sevinemedim, söyleyemedim, ve uzak

kaldım..Elini bana uzattığında sustum, gülümsedim.. Bana tuzak kuran şu hayatta bile

bazen çukurdan çıkaracak tek bir umut herşeyi boşvererek o uzatılan eli tutabilme gücünü

aldım..



O işte o, elimi uzattığım vakit mucizelerle dolu yüreğim, inanmazken

inanmak,güvenmezken güvenmek, sevmezken sevmek, varsayılan o güzellikler onaydı..



Hani derlar ya ’ YÜREĞİNİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE GİT ’ gittim,, gittiğimde karşıma çıkan

koskocaman bir yürekti, endişelerimle uğraştığım vakit, yani kendimi ifade edemedim,

gözyaşlarımla sızlayan gözlerimde ise umudun yeşerdiği tek gerçek vardı ’ GÜVENMEK ’




NOT: ÖYKÜNÜN 1 ’NCİ BÖLÜMÜN SONU ... DEVAM EDECEK..



YAZAN: ŞEBNEM ÖRS