hayat tutar ellerimden,her mevsim her yıl
güzel bir evimiz var kutu gibi
bazen anlaşmakta güçlük çeksekte beş ondakka sonra barışıp
güzel bir sofra hazırlayıp gönlünü alıyorum
sıcacık evimizde yemek yiyor,şükrediyoruz
bitane tombalak kedimiz var,huzurumuz var
dışarısı bembeyaz,lapa lapa kar yağıyor
soba söndü sönecek
hayat bu sene badana rengini kendi seçecek
nasıl bilirse hiç karışmam,sarıya boyayalım diyor
aramızda kalsın;hayat tam istediğim gibi
gurur duyuyorum onunla;o benim canım eşim
onsuz nasıl yapabileceğim diye düşünürken
her mevsim geçti ardı ardına
yaşadık isyan etmeden inadına
o konuşamazdı ve duyamazdı
ben onu çok seviyorum oda beni tabiki
hayat,ben ve tombalak kedimizle
kutu gibi evimizde
bir pazar günü tatilinde
hayat gayet net anlatmaya çalışıyo
bende yazıyorum...