Yarım kalmış bir mektubumdan devam ediyorum şimdi. Gözlerim satır aralarında arıyor seni onun için boşluklara dalıyor gözüm. Yoksun ya inan hiç üzülmüyorum. Yanımdayken de yoktun sen. Aklın hep başkaların daydı. Onun için hiç ısınmıyordu ellerim. Niye yazıyorsun o zaman? diyeceksin şimdi sen. Eminim tanırım, bilirim çünkü seni. Ne bileyim gözlerin geliyor be aklıma. Saçların sonra... Öyle bir bakardın ki bana onun için inanmıştım sana. Üşüdüm yine kime sarıldın sen? Yine kime kadınım dedin.

Neyse bilmeni istedim bugün doğum günüm. Ne bileyim işte ben ararken seni her satırda, ismin dudaklarımın ucundayken ve intihar edecekken içimde seni bil istedim. Ölüyorum ulan yokluğun da öldürüyorum kendimi! Evet özlemiyorum ama bir şeyler eksik kalıyor sanki. Sen mesela soğuk olan ellerin, sesin, nefesin, boyun kokun. Bil istedim yokluğunun bilmem kaçını günü delice seni bekledim...

Bir seviyorum kelimesi hediye et bu gün bana ve rüyalarıma gir bundan sonra...

Hoşçakal sevdası küçük yarim...

15.12.2012