Denizin altından gökyüzüne bakınca kendimi bu dünyadan soyutlanmış hissederim. Güneş ışıkları kristal parçaları gibi suya düşer. İşte.. nefesimin yettiğince suyun içinde kalmak istediğim an.. Orada hayal kurmam..bir şey de düşünmem, sadece tadını çıkartırım. Suyun çırpınışlarını, güneş kristallerinin oyunlarını izlerim..Arada, bu harika atmosferi bozmak istercesine, deniz taşıtlarının yarattığı korkunç gürültünün, suyun gücüne dayanamayıp tiz bir çığlığa dönüşen sesleri gelir..o zaman çıkarım sudan, o gidinceye kadar..

Denizin altında bir şey düşünmem dedim ama, çocukluğuma dönerim hemen..o güvenli, mutlu ortama..Sonra daha geriye giderim..sonra daha da..Tüm hücremde hissederim evreni..o ışığı, serinliği, boşluğu, havada uçma hissi veren konumu ve sonsuz mutluluğu..bütün dünyayı sarmalayacakmışım, içime sığdırabilecekmişim gibi gelir..Sonra suyun üstünde sırt üstü yatıp, gökyüzünü seyrederim. Gökyüzü, güneş ve su birleşir..O ne güzel renktir..hele bir de martı geçerse..

sibel ekici