Bir umuda bağlanırsın yol çetrefillidir. Ürkersin adım atmaktan. Durduğun, hatta geriye gittiğin zamanlar olur. Kaçmak istersin her şeyden ondan, bundan, olandan, olacaklardan. Kaçtığını sanırsın veya öyle hissedersin. Geriye dönüp bakma cesareti gösterip, bakabilirsen eğer, aynı noktada olduğunu görürsün.

Gündüzde geceye özlem, gecede gündüze özlem karmaşası sarar yüreğini. Gece olgunlaştırdığın düşünceler güneşin ilk ışıklarıyla birlikte hüzün şarkılarının güftesi haline dönüşür. Sil baştan yeniden burukluğu ile merhaba güneş. Hayatın oyuncağı olma hissi sarmıştır benliği uzun uzadıya.

Uzun zamandır güneş güneş gibi, ıssız gece de gece gibi değildir. Zahiri olan her şey şekil değiştirmiştir. Görünen güzelliğin yolculuğu, yorgunluğa, yıpranmışlığadır. Şekil değiştirmeyen tek şey ise aşktır. Aşk; benliklerin, renklerin, ikiliklerin, sınırlılıkların, ortadan kalkmasıdır. Tekliğin kapısının açılmasıdır. Madde ve mananın özde birleşmesidir. Belki de başka bir âleme buharlaşması yeniden şekil bulmasıdır. Zıtlıkların, eşliklerin hükmünü yitirerek tekliğe koşmasıdır. Zahir ile batın arasındaki çizginin kalkmasıdır.
Aşk; kavuşamamanın, can alıcı özlemlerin giderilememesinin, kör ve sağır edici duyguların adıdır. Aşkta vuslatın adı yanmaktır. Aşk, cehennemi sıkıntılar içinde cenneti yaşamanın adıdır. Kızgınlıkların, öfkelerin zirvesindeyken bile onu düşünmektir. Kör, sağır kuyuların dibinde nefes almanın, umuttan beslenmenin adıdır. Âşık ile maşuk arasındaki gelgitlerdir; yoldur, yolculuktur, huzurdur, huzursuzluktur, kaçıştır, karşı geliştir, dikleniştir, sitemdir.

Sevebilmek aşk için sadece bir basamaktır. Öyle ki sonsuz basamağın ilk ayağıdır. Yanılgı ise, sevdim demekle –neyi sevdiğini bilmeden- aşkı tanımlamaya cüret etmektir. “Hangi aşk” ise hala muammadır. İki yönü vardır aşkın siyah ve beyaz gibi. İllaki taraf mı olmak lazımdır. Unutmamak lazım beyazı da siyahı da aşkın bir parçasıdır.