Kapıyı açıyorum saat gece 4, gözetleme deliginden kendime bakıyorum... Gelen benim, kapıda kalıyorum. Sürekli aynı şeyleri görüyorüm, sanki bir dizinin alt bölümleriymiş gibi kabus hep devam ediyor. Sanki bir koridordaymışım da, koşuyorum.. Koridorun sonuna geldiğimde koridor uzuyormuş gibi hep aynı kısır döngü. Ter içindeyim Gece saat 4, kapının alt eşiğinden gelen loş ışıkların üstünde bir mektup var. Mektup ölen karımdan geliyor ve mektupta karımın el yazısıyla şunlar yazılı;

"Seni her zamanki yerimizde bekliyorum"

Kapıyı açıyorum gece saat 4, kafamı yatağın altına uzatıp bakıyorum bir çift, siyah iri göz yüzümden aşağı dogru bana bakıyor. Gözlerindeki siyah durmadan haraket halinde. Yorganı göğsüme kadar çekip sabahın odama dolmasını bekliyorum.
Kapıyı kapatıyorum saat gece 2, hemen solumda duvar dalgalanıyor.. Gözlerimi ovalıyorum yine aynı. Bir çift el duvardan çıkıp boğazıma yapışıyor. Ter içinde uyuyorum. Bu sefer kapıyı yerinden söküp sokağa fırlatıyorum. Çünkü artık bıktım. Saat sabah 6, Tabloda duran kadın yüzüme gülüyor ama aynı anda gözlerinden kan geliyor. Yerler berbat. Bir an kuru temizleme çalışanlarının ne kadar kazandıkları aklıma geliyor.
Açık kapıdan içeri giriyorum; Saat gece 2, çamaşır odasından garip sesler geliyor. Koridoru geçip odaya ulaşıyorum. Tam kapının önündeyim. Kapı kolu kendiliğinden aşagı doğru, korku filmlerini hatırlatan bir gıcırtı ile aşağı dogru iniyor ve kapı yavaş yavaş aralanıyor. Ve görüntü tüyler ürpertici; Kendini çamaşır iplerine asmış bir sürü çamaşır. Aynaya bakıyorum kendimi bir yerlerden hatırlamıyorum ama oralarda bir yerlerde olduğumu biliyorum. Gündüz saat akşamüzeri 4,
Sanki bir kuyudayım da buraya hergün cesetler atılıyor ve ben o ceseterin üzerine basarak buradan çıkacağım günü bekliyorum. Gece saat 2; Odanın ortasında bağdaş kurmuş otururken buluyorum kendimi. Kalkıp karşımdaki odanın kapısını açıyorum oda, 10 dakika önce uyuya kaldığım diğer bir odaya açılıyor. Neyse ki; Halen yatağımdayım ve uyuyorum. Hemen az önce geldiğim odanın diğer ucundaki kapısını açıyorum kapı beni, 3 saat önce yüzümü yıkadığım lavabonun önüne getiriyor. Bir kapı daha açıyorum bu kez banyoda az önce kendimi öldürdüğüm küvetin içerisindeyim. Kahretsin! Evin her yerindeyim.

Serhat Ercan