Sen ,beni hatırlıyor musun ? Tıpkı benim şu an seni hatırladığım gibi...Bazı şeyler yaşamıştık yok yok çok şey yaşamıştık. O zamanlara giderek sen de vakit harcıyor musun ? Bana sorsarsan, ben geçiriyorum.Çünkü ben sokakları yalnız dolaşıyorum .Bİliyor musun bir zamanlar gürültüsünden şikayet ettiğim bu İstanbul sokakları şimi sessiz,sensiz...Cehennemin dibinden geçiyor gibi hissediyorum kendimi .

Çok uzun zaman oldu hayatı el yazısıyla yazmayalı ,en son sana yazdığım şiirde yazmıştım.Şimdi ise hayatımın kalan sayfalarını karalamaktan başka bir şey yapamıyorum.
Hatırlıyor musun beni ? benim seni hatırladığım gibi...Ağladığın zamanlar aklıma geliyor şu an .Bilmiyorum neden ama ağlamalarını özledim.
Eksik bir şey mi var hayatımda bilmiyorum.Peki neden gökyüzü bazen doluyor ciğerlerime?
Muhtemelen senin yokluğundan olsa gerek.Senin yokluğundaki boşluğu gökyüzü doldurmaya çalışarak bana teselli vermeye çalışıyor.Bırak beni diyorum gökyüzüne ,bırak beni,avutamazsın sen beni...
Sahip olduklarımızdan geriye ne kaldı ? Ya da neleri kaybettik ? Senden kalan herşey olduğu gibi duruyor bende,hatta sen bile, hatıralarımda yaşıyorsun.
Şimdiyse düşünüyorum;hayatın neresindeyim?Hayatının neresindeyim?hasretindeyim!Oysa ki ben...
Hayallerime gömmüyordum umutlarımı,Gecelere boyun bükmüyordum.Aynaları kırmak gelmiyordu içimden.
Ya bugün ? Kan revan içindeki duygularımı toprağa verdim.Sadece duygularımı değil kendimi de kaybettim.
Eğer bulursan HÜKÜMSÜZDÜR...