Cam kırıklarıyla doluydu yüreğim..Senin yanında sardım tüm yaralarımı..Hüzün nedir bilmedim, dert nedir bilmedim hiç...Koşarak geçtim cam kırıklarının üzerinden..Tüm sewgimle tüm hasretimle geldim sana hep...Unuttum yanında zamanı sewgili, sewmedim sensiz başlayan günü we geceyi...Yanımdayken bile hasretimsin sen, saçının bir teli için kurban olurum rabbime ben...Adaklar adadım yollarına biliyormusun, kendim için değil sewgim için...

Bencil olamadım sewgili, isteyemedim seni senden, dileyemedim hakkım yoktu buna...Ama sewgimdi özgür olan, ben tutsaktım belki gecelere ama sewgim özgürdü dilediği gibi çekip alıyordu seni içine....Bir ömür yanında yaşlanmaktı elbette dileğim, ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde öylece tenlerimizin buruşmalarını görebilmekti ama olmayacağını biliyordum en başından...Yinede sewdim, gücenmeden darılmadan sitem we asilik etmeden sewdim seni ben...We her zaman tutkuyla kucaklayıp gülle karşıladın beni sen...

We adadım sewgim için yüreğimi, dedim ki:Rabbim bir ömür yanımda olmasada sewgimi yüreğinden çıkartmasın,beni unutsada birgün ona olan beklentisiz sewdamı unutmasın..Kendi kendimize yazdığımız kahraman we beyazgül masalı hiç son bulmasın...Sıradan masallar gibi bitmesin, kitabın en son sayfası açık kalsın ki ne olursa olsun yazacak birşeylerimiz olsun sayfalara...

Kahramanımm...İmkansızlığın bile öyle güzel ki yarim, ölümün dışında we yürekten gelerek sen istemedikçe hiçbirşeyin gücü yetmez seni benden koparmaya...Karın altında ışığa ulaşmaya çalışan kardelen gibiyim ama hep karanlıkta yaşayacağımı biliyorum...Olsun..Warlığının ışığı bile öyle aydınlatıyor ki dünyamı, ışığım oluyorsun, ateşim oluyorsun sen; en soğuk en buzlu gecelerimde bile...Bu sewdada acıların olduğunu biliyordum, beyaz güllerle süslediğim we senin bir yaprağına kıyamadığın sewdamın sonunda yalnız kalacağımı biliyordum çünkü hatırlarmısın, geçmişten anımsadığın bir söz söylemiştin bana: "gidişim sewgisizlikten değil, çaresizliğimin büyüklüğündendir" diye..ne kadar hak wermiştin o söze..doğruydu bizim için...

ama ne olursa olsun aşkımı aydınlatmak için hep ay ışığını awuçlarına taşımaya çalıştım...Bu sewdanın imkansızlığını biliyordum taa en başında, sen engin bir dağdın, ben se o dağda küçük bir ot...Ama öyle bir büyüttün ki sende beni istesemde kuruyamam artık..Beyazgül sewginle güzel, senin yüreğinde güzel, sewginle açar yaprakları...İstesede solamaz artık..Çünkü o çiçeğin kalbi sensin...Canı sensin..Bilir ki; o solsa sende solarsın...Yariimm...Her sewginin sonunda kawuşmak yoktur değil mi...Olsun....Ben yanında geçen tek bir an için ömrümü feda ederim....

Özgür bıraktım yüreğimi we hep SEN dedi......İllede SEN dedi...
HAYATIN BANA WERDİĞİ EN GÜZEL ARMAĞANSIN SEN....