Bazen öylesine susarsın işte…
Kimselere anlatamadığını yüreğinle konuşursun. Derken göz yaşların katılır süzülerek yanağından. Sessizlik ve yalnızlığın eşliğinde kurtarmaya çalışırsın kendini, seni üzen şeylerin elinden.

Düşünüyorum da, sonradan gülüp geçiyorum geçmişte göz yaşı döktüğüm şeyler için. Büyütüyorum duygularımı da yüreğimi de bazen gelip geçici bazense kalıcı sancıların arasında. Her yaşadığımdan “yapmaman gerekenler” listeme yeni maddeler ekliyorum.
İşe yarıyor…

Zaman alacak biliyorum üzerimden atmak korkularımı.

Yine birileri gidecek, gelmeyecek
Yine birileri unutacak, aramayacak
Yine birileri yalan söyleyip aldatacak.

Ve yine bir şeyler acıtacak yüreğimi birilerinden sebep,
Yine sabahları unutmak isteyerek uyuduklarımı hatırlayarak uyanacağım midemde kramplarla
Yine kirpiklerim ıslak, her şarkıda hüzünlenerek geçecek zaman,
Yine oyalanacak şeyler arayacağım,
Yine kafamı toplayamayıp kitap okuyamayacak, çalışamayacağım.
Yine çıkmayacağım evden ve hiçbir gözle göz göze gelmek istemeyeceğim.
Yine bugünkü gibi susacağım belki de sonradan gülüp geçeceğim bir sebep için.

Yaşadığım bu yalnızlık tanıdık ve tabi yaşadığım hüzün de.
İçimdeki birikmişliklerden yadigarlar…

Dedim ya zaman alacak unutsam bile hatırlamamak…