" YILLAR ÖNCE DUYGUSAL BİR YÜREĞİN KOLLARINA DOĞMUŞTU. ÇOCUKLUĞUN NASIL OLDUĞUNU ANLAMADAN BÜYÜTMÜŞLERDİ ONU, MİNİCİK YAŞINDA KOCAMAN ADAMLARIN YAPTIĞI İŞİ YAPIYOR AİLE BÜTÇESİNE KATKIDA BULUNUYORDU. BABA TALİHSİZ BİR HASTALIĞIN PENÇESİNDE YALNIZ BIRAKILMIŞTI, " DÜŞENİN DOSTU OLMAZ SÖZÜNÜ İLK O ZAMAN YAŞAYARAK ANLAMIŞTI " ÇOCUK AKLIYLA O GÜNLERDE SÖZ VERMİŞTİ ASLA DÜŞEN BİRİNİ YALNIZ BIRAKMAYACAKTI VE HAYATI BOYUNCA BU SÖZÜNE HEP SADIK KALDI. YILLAR SONRA BABASINI BAŞKA BİR HASTALIKTAN KAYBETTİ, O GÜN SANKİ BÜTÜN DÜNYASI YIKILMIŞTI, ÇOCUKLUĞUNDAKİ GÜCÜNDEN BİLE ZAYIF BİR DURUMA DÜŞMÜŞTÜ, ZAMANLA HAYAT AYAKTA KALMAYA ALIŞTIRIYORDU ACILARINI İÇİNDE YAŞATARAK. HAYATI BİR FİLİM ŞERDİ GİBİ GEÇTİ GÖZLERİNİN ÖNÜNDEN, YALNIZ BIRAKILMIŞTI ODA BABASI GİBİ, ÇOK SEVDİKLERİ BIRAKIP GİTMİŞLERDİ, OYSA BİR SICACIK SÖZE, BİR DOSTÇA UZANACAK ELE ,BAŞINI YASLAYACAĞI BİR OMUZA O KADARDA MUHTAÇTI Kİ, İNSAN SEVDİĞİNİN YANINDA BÖYLE BİR ZAMANDA OLMAYACAKTI DA NE ZAMAN OLACAKTI. VAY DEDİ DEMEK YAŞARKEN ÖLMEK BÖYLE BİR ŞEYMİŞ. BEN DEDİ BENİ YALNIZ BIRAKANLARA TEŞEKKÜR EDİYORUM, ÇÜNKÜ ONLAR BENİ YALNIZ BIRAKTIKÇA BEN RAB BİME DAHA ÇOK YAKIN OLUYORUM "......NİZAMİ MERT...