AVA GİDERKEN
“Ava giden avlanır.”derler.Bilmeyen yoktur bu atalar sözünü.Boşuna söylenmemiştir.Asırların süzgecinden süzülüp gelmiş bu güne.Her zaman gemicinin istediği rüzgar esmez.Bakarsın ki aksine dönderir devranı felek...Bakınız ozan ne demiş:
.
“Ay dooost varıp birisinin kuyusun kazma
İçine düşersin yolundan azma
Beyhude dolanıp boşuna gezme
Âlemde sevdiğin var olmayınca...”
.
Seksenli yıllar.12 Eylül sonrası.Herkes gölgesinden korkuyor.Asıllı asılsız bir alındın mı, yandın...Tozdan dumandan ferman okunmuyor.Anlatsan da derdini Marko Paşa’ya kimselerin kulak verdiği yok.”Konsey’in Paşaları”nın kulakları sağır.Ayar çekmekteler bürokrasiye, demokrasiye...
Garip gurebanın feryadı asumanı tutmuş.Umurlarında bile değil paşaların.
Öylesine acılı,sancılı günlerdi o günler.Mazlumun ahı,indirir şahı.Sürmedi çok şükür ilanihaye.
Ömer (Karabulut) o sıralar asker.İzine gelir.Gurbette sıla hasretini çekenler bilir.Hasreti çekene soracaksın.Bunu dille tarif etmek zordur.İlle yaşayacaksın.Hele askerlikte...Köy burnunda tütmektedir Ömer’in.Akşamın geç bir saatinde Boğazlıyan’a iner.O vakitte köye aracı nerden bulacaksın.Özel taksi,dünyanın parası.Ömer düşünür,taşınır:”Bu gece burda kalayım.Sabah ola,hayır ola...”der.
Kalacak yer sorun değil.”Kapana Düşersin”de anlattığımız öğrenci evinde kalmakta karar kılar.Ömer,resmi elbiseyledir.Askeri üniforma sırtındadır.Niyeti Şadi’yi,İbrahim’i,Osman’ı korkutmaktır.Şaka yapacaktır.Ama laf aramızda, böylesi şakaya eşek şakası derler be canım.
Ev Çukur Harman’da.Evin yerini biliyor Ömer.Gelir eve.Kapıyı çalmadan içeri girer.Kapı sürgülü değildir.Karanlık.Herkes uykuda.Ömer de bunu bekliyor zaten.Mabiyinde bir iki adım atar.Üçüncü adımda mabiynin ortasındaki çukura düşer.Neye uğradığını şaşırır:
”İmdat...Yetişin.Kurtarın beni...Can kurtaran yok mu?”
Osman,Şadi,İbrahim,İsmail koşuşurlar.Ömer’i düştüğü çukurdan çıkarırlar.
Ömer ava giderken avlanmıştır.”Gençleri korkutayım.”derken aynı akıbete kendisi uğramıştır.