Bir varmış, bir yokmuş…

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; pireler berber, develer tellal iken, ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, Var ile Yok adında iki arkadaş varmış.

Var Yok’u, Yok da Var’ı hem sever, hem de sevmezmiş. Bazen Var Yok’u, bazen de Yok Var’ı anlamazmış çünkü birbirini yeterince dinlemezlermiş. Arada dövüşür hatta küserlermiş.

Var sahip olduklarıyla övünürken, Yok sahip olmadıklarıyla dövünürmüş. Var Yok için hiç üzülmezken, Yok için için hüzünlenirmiş.

Var’ı iyi anlayabilmek için Yok’u, Yok’u iyi anlayabilmek için Var’ı bilmek, tanımak ve iyi değerlendirmek bunun için de biraz empati yapmak gerekirmiş.

Var’ın dostu Yok’un, Yok’un dostu Var’ın ne kadar dostu olabilirse Var’ın düşmanı Yok’un, Yok’un düşmanı Var’ın o kadar düşmanı imiş.

Her ne kadar düşman olan er ya da geç pişman oluyorsa da düşmanlıklar bazen güçlü dostluklara yol açabiliyormuş.

Eski dosttan düşman, eski düşmandan dost olmasa da karşılıklı anlayış, hoşgörü ve iyi niyetli yaklaşımlar havayı yumuşatarak gerginliğin azalmasını sağlayabiliyormuş.

Var ile Yok’u birbirinin karşıtı olarak görmemek, birini diğeriyle tanımlamaya çalışırken her ikisine de haksızlık etmemek gerekir. Yiğidi öldür ama hakkını yeme!

Terazinin bir kefesine Var’ı, diğerine Yok’u koyduklarında Var’ın kadri kıymeti Yok ile Yok’unki Var ile kolayca anlaşılabilmektedir ki bu bir noktada denge unsuru olabilmektedir.

Ne Var için sevinmeye, ne de Yok için yerinmeye değer mi şu ölümlü dünyada? Zaten insan ömrü pek uzun değil ki…

Yok olmamak için çabalarken, Var’la yetinmesini bilmemiz gerekir. Kendimizle hep barışık olalım çünkü özümüzdür bize en büyük dost hem de en büyük düşman.

Zamanımızda o kadar çok olumsuz etken var ki Var ile Yok’u her vesileyle karşı karşıya getirmek için fırsat kollamaktadır.

Olmak ya da olmamak bağlamında Var ile Yok arasındaki ince çizgiyi çok iyi algılamak ve ipin ucunu kaçırmadan aralarındaki pozitif enerji köprüsünü güçlendirmek insanlığın hayrına olsa gerek!

Bazen bir şeylere (para, mal mülk, huzur, başarı, mutluluk, …) sahip olmadığımız için üzülürken, bizde var olmadığına sevindiğimiz bir şeyler (para, dert, hastalık, kaza, bela, …) söz konusu olabilmektedir.

Bazı sorunları çözmek için gerekli olan ‘para’, varlığıyla sıkıntı yaratabilmektedir. Bu nedenle para dâhil olumlu olumsuz her şeyin en hayırlısını dilemeliyiz.

Umulan odur ki Var Yok’un halinden, Yok da Var’ın halinden bir gün mutlaka anlayacaktır. İki arkadaşın arasının daha fazla açılmaması dileğiyle…

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine…

Hoş ve esen kalınız. Saygıyla…

09.12.2012