Yüce Mevla biz kadınlara ulvi bir görev vermiştir.Anne olmak.
Dünyaya yeni bir birey getirme görevi. İnsan neslinin devamını sağlamak.Çok özel çok güzel ve çok ulvi bir görev.Anne olacağımızı anladığımız günden itibaren kucağımıza alacağımız günü dört gözle bekleriz. Ogün bizim için bayramdır.
Uzun uzun yüzlerine bakar tarifi imkansız bir mutluluk yaşarız.
Bin bir ihtimamla büyütür her türlü ihtiyaçlarını yemez içmez karşılarız ta ki dizimizde derman kalmayıncaya kadar. Hayata hazırlama çabasına gireriz.En büyük emelimiz onların iyi bir kariyer sahibi olmalarıdır. Gün gelir devran döner uçarlar birer birer büyüdükleri mutlu yuvalarından. Yavruları olur bakar büyütürüz. Bir sorunları olur koşar hallederiz. Gün gelir bizim de pilimiz biter.Gözümüzde fer dizimizde derman kalmaz. Ümitle yollarını bekleriz.
Onların ne bize ayıracağı zamanları nede yerleri vardır. Bizler onları bir tek odamız olsa bile kanatlarımızın altına alır seve seve büyütürüz.Onlar beş kişi bir ana yada bir babalarına sığınacak yer bulamaz.Sonunda meskenimiz huzur evi olur.
Sormazlar bile .(Orada çok rahat edeceksin anneciğim)der bırakır arkalarına bile bakmazlar. Arkalarından baka kalırsın.Mahzun ezik. Gözlerinin içi yanar ağlayamazsın.


Güler Elmalı
9.12.2012