Ben seni kocaman bir yürekle sevdim...Gözlerim değil yüreğimdi seni gören...Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin , oturdun yüreğime...Bir başka yerde olamazdın zaten.Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağlama fastı vardı nede uğurlama!!Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya!Ben dört mevsim bakarı yaşadım seninle...Çiçek çiçek açtın yüreğimde...Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında...Taze bir yaprak gibi yeşildin...Kırmızıydın bir ateş gibi...Ve maviydin.En çok bu renkle anmayı sevdim seni...Denize tutkundum,Denizi sensiz,Senide denizsiz düşünemedim...Güçlüydüm ve aşamadığım hiçbir zorluk yoktu...Koca bir İstanbul’a,koca bir ülkeye kafa tutabilirdim sen elimden tutuğunda,dudağıma hafifçe yaklaştığında patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi...Sana ulaşmamı engelleyecek herşeyi eritirdim , kül ederdim...Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.Sevdim ve hayrandım da...Her halin çekti beni...Duruşunu,gülüşünü,yanımda yatışını,kızmanı,şaşkınlığını,kurnazlığını,olgunluğunu sevdim...Sesini de sevdim,suskunluğunu da...Küçük oyunlarını,kaprislerini,korkularını sevdim,kıskandırmalarını sevdim....Seni ve o doyumsuz sevdanı....."UÇARI" sevdamı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman...Sığmadın cümlelere ve hiç bir cümle seni tarif edecek kadar derin olmadı...Seni severken yorulmadım...Çünkü sen yaşam kaynağımdın...Hergün yenilendim...Seninle çoğaldım...Seninle büyüdüm...Eksik kalan neyim varsa tamamladın...Ölmeyecektim;Çünkü;.................. .......Sen ölmemezliğin ta kendisiydin Sevdim işte ötesi yok...Senden önceyi hayatımın bir parçası olarak saymıyordum. Hayat monoton benim için senin yokluğunda ...Bir zamanlar yaşadığın o yürek artık ürkek bir buz kütlesinden soğuk.Ve artık yaşamıyorum çünkü yoksun sen.......