GÖZLERİN VAR HER YAĞMUR DAMLASINDA


En demli saatlerinde gece. Kitap okuyorum odamda loş ışığın altında. Yağmur rüzgarla sarmaş dolaş olmuş, camlara vuruyor ince ince.Elimdeki kitabı bırakıp perdeyi aralıyorum. Sokak lambasından pencereme vuran ölgün ışıkta dans ediyor, cama vuran yağmur damlaları. Aklıma düşüyorsun. Düştükçe düşüyorsun derinlerime, daha da yanıyor canım...

Seninle tanıştığımız gün geliyor gözlerimin önüne...Yağmurlu bir günde otobüs beklerken durakta, ıslanmıştım iliklerime kadar... Tel tel olmuştu saçlarım yağmurdan, titriyordum. Üşüyen ellerimi nefesimin buğusunda ısıtmaya çalışırken elimden düşürdüğüm kitaplarımı toplamaya çalışıyordum. Dağılan kitaplarımı toplamama yardım eden bir el uzandı birden. Başımı kaldırdığımda iki yağmur damlası gibi düştü gözlerime gözlerin.’’ Şeyy dedin, şemsiyemi paylaşabilirim sizinle .’’ O an bağlanmıştık birbirimize. Yağmurla başlamıştı hikayemiz. Yıllardır yeniden yazılıyor her yağmurda.

İyice hızlanıyor yağmur. Duygu yüklü fırtınalar kopuyor içimde. Cama vuran her damlada yüreğimin derinlerinden özlemlerin kopup geliyor... Kendime bile uzak gelen titrek sesimle adını fısıldıyorum ; gözlerimden taşıyorsun...

Sen yaşatmıştın bana sevilmenin mutluluğunu. Şarkılar seninle güzeldi, sen sevdirmiştin şiirleri. Aşkına yazmıştım ilk şiirimi. Oysa şimdi kan damlıyor kalemimden, şarkılar avutmuyor artık beni. Sevdan yanıyor ciğerlerimde, nefesimi kilitliyor sol yanımın ağrısı.

Penceremi aralıyorum usulca...Yüzüme vuran yağmur damlalarında yıkanıyor gözlerimin elası.

Yağmurla gelmiştin ya bana ilk defa, bak yine yağmur yağıyor hadi dokun ellerime, ısıt üşüyen yüreğimi... Ela gözlerimdeki ıslak düşlerimi kurut okyanus yeşili gözlerinde.

Şafak sökmek üzere... Yeni bir hüzün doğuyor gözlerimden güne.

Seni unutamadığımı yazmak istedim uykusuz kelimelerimle.



( hayat ışığı )