pırlantalar.. her zaman bende hüzün yaratmııştır,insanın giyimine göre davranıldığının yaşanmış hikayesidir.insanlar görünüme değer veriyorlar...yanımda bir arkadaşımla kuyumcunun vitrinine bakıyordum.kuyumcu dışarıya çıktı...buyrun yardımc
ı olayım dedi...şu yüzük ne kadar acaba dedim...hangisi dedi...işaret ettim...adam bir yüzüğe baktı birde bana...sen onu alamazsın dedi...neden dedim.gücün yetmez dedi...siz benim gücümü nerden biliyorsunuz dedim...kıyafetlerime işaret etti...baktım üzerimdekilere...gerçektende tarladan gelmiştim ve üzerimde iş kıyafetleri vardı...çarşıdanda geçerken kuyumcunun önünden geçmiş ve o kahrolasıca pırlanta yüzüğü beğenmiştim...o an o yüzüğü bana bedava bile verse alamayacağımı düşündüm.birden pırlantanın parıltısı sönmüştü gözlerimin önünde...isteğim kalmamıştı onu almaya ve parmağıma takmaya...ama başımı gururla kaldırdım,kuyumcuya baktım...siz insanları kıyafetlerine göre değerlendiriyorsanız esnaf olamazsınız dedim.dinle imanın ...ve paranın kimde olduğunu asla bilemezsiniz...yanımdaki arkadaşta adama dönüp;isterseniz dükkanın anahtarını verin arkadaşa,siz çıkıp gidin dedi...siz kimle konuştuğunuzu sanıyorsunuz....adam mahcup,ben kırgın,arkadaş kızgın...kalsın dedim...içimde istek öldü...pırlantanın ışıkları gözümde söndü...işte böyle...pırlantalar gözümde yok artık...her gördüğümde o hikaye gelir aklıma ve insanların kıyafete değer verdiği aklıma gelir,hüzünlenirim...


CANDAN EMİRSOY
05.12.2012
İZMİR