Ve…
Ne güzel kurumuş bir gülü sevgiyle yeşertmek yeniden, el değmeden sevmek onu uzaktan uzağa yüreğin en güzel yerinde…
Eşi bulunmaz saflıkta
Ve…
Hayat durmuşken
Yeniden dirilmek aşkın senfonisiyle, gürlemek gök tanrıların haşmetinde, sevgi adında bir rejim sunmak için tüm insanlara…
Kimsenin göze alamadığı bir dağa tırmanmak sevgi denen doruğa erişmek için sabırla, yıldızlara komşu olmak ulu semada…
Zirvede yuva kurmuş bir yürek olmalı; aydınlığa kanat açmalı fersah fersah…
Gündelik uğraşlarla, gündelik zevkler doğuran, gündelik oynaşları çağ dışı bulmalı, sevdiğini kısmanmalı sevdalıcasına…
Ve…
Ruhun hazzını almalı yürekten yüreğe, bakışlarda doğmalı yeni bir hayat, ertelemeli şehvet denen bir anlık sefayı…
Son tortusu kalsada dibinde adamlığın
O maya ile kök salmalı
Adam gibi yaşamalı hayatta…


Ahmet Moran