o gunlerde..işten cıkıs saaatlerimiz nete giriş saatlerimiz..
seninle paylasabilecegimis surelerin planlaması..
sanki bes yıllık kalkınma planları gibiydi koca bir ulkenin..
biz kendimize yeticek kadarını
istiyorduk..
cok bişi değildi bu..seninle iki dakika
fazla konusabilmek..
ve biz masumca evlilik hayalleri
yapacak kadar cok kapılmıstık birbirimize..
ve ben o gunlerde yeniden şiir yazmaya baslamıstım..
haddim olmayarak..
sen belkide bunu bile bile bu kadar tatlı ve guzeldin..
belkide senin bekledigin ilhamın ismi benimkiydi
nasıl kaybettik ki bunu..bu kadar ucuz olduguna inanmıyorum..

sanki bir ressam gibiydin
sen..beni dusunerek ciziyordun ama benim
goremiyecegimi bildigin zaman butun büyü
bozuluyordu..
ve ben ne zaman seni dusunerek şiir yazsam
en buyuk destegi hayalinden alıyordum..
sanırım bunu sana hic soylemedim..
sabahları uyanır uyanmaz benim maillerimi
bekledigin zamanlar..
bu nasıl bir sihirdiki..nasıl bu kadar tutulmustukki birbirimise..
sen beni hic gormedin..
ben senin sesini bile duymadım..
bu kadarmı aynı dili konusyorduk biz?
benden mail alamadıgın zaman uzuldugunu
soylemissin..
özur dilerim..
uzunca bir sure üzdüm seni..bişi yazmayarak..
bunu bir telafisi olurmu bilmiyorum..yada nasıl olur emin
değilim..
hani basen insan suyun userindeki yansımaları
gerceginden ayırt edemiyor..belkide ayırt etmek işine
gelmiyor..
biz gercektik..belkide bu yuzden ayırt etmedik suyun uzerindeki yansımalarımızı
gerceklerinden.
bu yusden o kadar baglanmıstık birbirimise..
birbirine aşık iki kalp kadar uzaktık biz..
yanyana yurumesekte o yolların kokusu, tadı, ellerini tutabilme
cabası..
seni dusununce hissetttigim kalp carpıntıları..
iki kelimeyi yanyana getirip cumle kuramama acizligi..
ve soluklarımın soluklarına karısması..
belki sana hic dokunamadım ben ama...
sana dokunsaydım o kadar yakın olurmuydum emin değilim...

-büyümek konusuna gelince:
SÖZ DAHA FAZLA BÜYÜMİYCEM (SEN OLDUĞUN SÜRECE)... demiştin...-
uzgunum..
hayatında, buyumene engel olacak kadar uzun sure olmadıgım icin...