ÇORABIMIN YIRTIĞINDAN UTANINCA
İlkokul bire başlamıştım haftada iki üç gün anca gönderirlerdi zaten okula
Anamın babamın haberi olmadan öğretmenler çocukları kapı kapı gezip
Okula kayıt yapıyorlardı bende koşarak öğretmenlerin yanına gidip kendimi
Yazdırdım bana biraz kızdılar okuyup ne yapacaksın sanki muallimi olacaksın

Bana ne derlerse desinler aldırmadım okula gideceğim diye çok mutluydum
Kaydım olduğu için mecbur ara sırada olsa okula gönderirlerdi ceza almamak için
On kasımda öğretmen şiir verdi bize ezberleyin on kasımda okutacağım dedi
Bana da verdi bizim köyde askeriye koğuşu vardı öğretmen iyi hazırlanın dedi
On kasım törenini askeriyede yapacağız o gün geldi
Öğretmen bizi sıraya dizdi okuldan koğuşa kadar yürüyüş yaptık askerler toplanmıştı
Yüz başılar çavuşlar beyaz örtülü masanın başında dizilmiş oturuyorlardı
Konuşmalar oldu sıra çocukların şiir okumasına gelmişti
Birkaç çocuk şiirini çıktı okudu sıra bana gelmişti bende çocukların arasından ayrıldım
Yüzbaşıların oturduğu masanın önüne geldim şiirimi okudum bitirdim beni alkışladılar

Geri dönüp gelende çorabımın tabanı yırtık olduğu aklıma geldi utandım çorabımın
Yırtığı görülmesin diye arka arka yürüyerek çocukların arasında yerime oturdum
Baktım bir daha alkışladılar tören bitti döndük okula gelince öğretmenim
Besti gel buraya dedi başımı okşadı kız sen ne akıllı terbiyeli kızsın dedi arkanı dönüp
Gitmedin yüzbaşılar senin bu hareketini çok beğendiler dedi
Bende dedim öğretmenim çorabımın tabanı yırtıktı görülmesin diye
Öyle geri geri yürüdüm öğretmen çok gülmüştü yine beni sevdi okşadı gerçekten
Sen çok akıllı kızsın dedi bütün sınıftaki öğretmenlere söyledi
Herkes çok gülmüşlerdi aferin kız sana dediler babama bile söylemişlerdi

BESDİ CE