BİRAZ DAHA MAVİ TANRI’M !

Mavisi şekersiz bir düş kiralamış hayat bana. İzdüşümü hesap edilmeyen yerden de göz kirpiklerini bedenime sabitlemiş bir konumda sanki. Takvimlerde kendine yer bulamayan bir günde çağırmış beni, yeryüzünün pürüzlüğünü beynime edepsizce dikmek için.

Yaraları alınmadan yarılmış bir çukura, tebessümün temassız olduğu bir yerde elçi yapmış beni: Kaos hükümdar... Günlüklerde; gecesinde çirkin cızırtıların kulaklarda konser olduğu, gündüzlerin karanlıkta müebbet yattığı biliniyor, dökülen kanlar onu seslendiriyor tarihe. Göz altları zaten ayrı bir güzergah. Her buruk bir şiddet, her esef katılmış bir cümle o güzergahta noktalanmış; okyanus bir damla acıdan daha kurak bir isim bu rüyada.

Kalemler giderek paslanmışlığı siyaha dönüştürmüş. Notalara biraz daha hasret dökmüşler; yaşadım, yaş aldım gelecekteki tarihten. Vergisi hayatça karşılanmış bir kuruma tayin olmam, zamanın anına düşmekten geçermiş; aşk araç, yetimlik araç, savaş araç, insanlık aynı dilde mutlu olmaya hep aç....Türemişlik, kelimeler ve bacak aralarından başka bir bölgeye sesini, nefesini götürememiş. İnsanlık isimden fiil olamamış; savaşlar acıların orantısıyla, siyasetçiler kararmış kariyerleriyle onaylıyorlar bu teoriyi.

Canımdan bir emirle, yanına sürgünleştirecek beni bir gün bu düşten süzerek seziyorum; yukarıya baktığımda içimin mavi olduğu tek ana özne olan kimse, kimsem. Ama senaryo seyirci kitlesine uygun değil artık. Oyuncu kadrosu baya bir çirkin, çok şiddet içerikli bu yayınlar. Hem saatleri de ölüm çıkışına denk geliyor hep.

Yeni bir senaryo inşa et Tanrı’m, rica ediyorum. Kaderde, darağaçlarının para için kullanılacağı, dudak genişlemesinin bombalara barikat, düşünmenin düşmediği, adaletin sözlük dışında da yer alabildiği.. Söz Tanrı’m; o zaman kırmayacağım kendimi, yazmayacağım.

Emre Ay