Hayatın tadı, tuzu olurmuydu acaba sevgi olmasaydı.
Hayatı yaşanır hale getirmek için bir tutam sevgi gerekir, çorbanın tuzu gibi.Sosyolojik yaşantıda insanın kendine yer edinebilmesi için sevmek-sevilmek olgusu en önemli etkendir mutlu birey için.
Sevgiden uzak yaşamak; meyvesi olmayan çalı dalından farksızdır, ne kendisi, ne de çevresi mutludur, faydasız olduğu için.Sevgi hiç umulmadık bir anda tohumun toprakta boy vermesi gibi gülümser mavi gökyüzüne.
Seven; sevdiğinin gülücüklerinde hayat bulurken, sevilen; beğenilmenin gayretiyle dalları her an çiçeklenen meyva ağacıdır insanlara.
Gönle giren her şeyin gönülde yaşam kaynağı olması bir nimet değilmidir acaba sevgi adına.
Gönülden sevgiyi silerseniz veya sevgiyi tatmadan hayatınızı idame ettirirseniz acaba yaşamanın hazzını, tadını nasıl anlarsınız, o halde yaşarken beden ile ruh’un birlikte hareket etmesi ve hissedilen sevginin hücrelere zerk edilmesi gerekir ki; tebessüm ile birlikte yüzlerde güller açsın tüm insanlara, yaşayan ve hisseden varlıklar sınıfına girelim.
Mutluluğun tarifini yapalımmı sizce, olurmu hiç dediniz sanırım, evet olmaz tabiiki, onun tarifi yokki.Belkide şöyle diyebiliriz: Sevgiyle yaşayan, veya seven-sevilen insan mutlu insandır vs.
Özellikle günümüzde, bir insana; onu sevdiğinizi söylerseniz, önce şöyle bir şaşkınlık evresi yaşayarak bakar yüzünüze şaşkınca.Halbuki; bu sözün ulviyetini kavramış olmalı insan, acaba benden bir maddi veya fiziksel çıkarmı beklemekte ki, beni sevdiğini söylüyor düşüncesinde oluyor ister istemez.
Bu tereddütleri bulundurmalı elbette, çünkü sevgiyi maske edip entrikalarla kötü emeller peşinde olanlar hiçte azımsanmayacak kadar çok bulunmaktadır yozlaşan toplumda lâkin keşke bu tereddütler yaşanmadan, sevildiğini duyan insan yüzündeki tebessümle, karşısındaki insana memnuniyetini belirten bir teşekkür sunabilseydi halisane şekilde.
İnsanlığın sadece bilgiyle yükselemeyeceğini ve bilim ile sevginin karışımı olan aşıyla daha sağlıklı bireyler olunacağı ve ileriye gidileceğinin idrakinde olmalıyız ki, insan olmanın farkını yaşayabilelim.
Sevgisiz yaşayan insan ve toplum, önce kaoslara sürüklenir, savaşlar yaşanır, sonra yok olmaya mahkum olurlar, çünkü bünyesinde sevgi olamayan insan, kin ve nefreti kolay barındırır özünde.
*Sevgiyle yoğrulmuş insanlar olabilmemiz temennisiyle…