Annem, 2.01.2012

Sana sesleniyorum buradan,
Ayrılığın onarılmaz bir yara gibi,
İçimi acıtıyor, çaresizliğimle yalnızım,
Kötü bir rüya sanki gördüğüm,
Uyanmak istiyorum, ama olmuyor...
Olmuyor, acını devamlı yüreğimde hissediyorum.
Hayalin gözlerimin önünde ,
Bana gülümsediğini görüyorum...
Acı ile karışık hem mutlu oluyorum
Hem de bilemediğin kadar çok mutsuz oluyorum...
Biliyorum ki artık sen yoksun, seni göremeyeceğim....
İşte bu bana öyle bir dokunuyor ki,
Göz yaşlarım sel olup akıyor...
Canım annem seni kaybetmek çok acı...
Şiir yazdığımı bilirdin de
Ne senin ne de benim aklıma gelirdi böylesi...
Sana, özlemini duyarak yazacağım
Gözyaşlarımla seni anacağım...
Her akşam rüyalarımda birlikte olacağım
Ve rüyamda görmek için her gece
Dua edeceğim, hiç aklıma gelmezdi...
Sanki sonsuza kadar beraber olacağız,
İyi, kötü bu hayatı birlikte yaşayacağız.
Birdenbire elimi, kolumu bomboş bıraktın.
Telefonların sustu, evinin ışıkları söndü...
Seyrettiğin televizyon kanalları ,
Bir daha hiç seyretmemen üzere kapandı.
Anılar o kadar çok ki...
Nereye baksam sen ve sözcükler hertarafta...
Canım Annem beni teselli ediyorlar,
Vadesi bu kadarmış diyorlar, bilemiyorum...
O kadar ani oldu ki gidişin,
Neye inanacağımı bilemiyorum...
Tek bildiğim bir gerçek var ki
O da seni çok sevdiğim ve çok özlediğim...
Kızın---Canan