Şu 1: Bizim evin oturma odasında ağlayan bir çiçek var. Sanırım 1-2 hafta önce farkettim onu. Tabi ki çiçeği değil ağlıyor oluşunu. Belki de bir 1-2 hafta önce başlamıştır ağlamaya kim bilir ? Hemen hemen her gün uğruyorum yanına. Yapraklarından birinin ucunda hep bir damla su oluyor. Bazen de yere damlamış oluyor o su damlası. Geçenlerde annemle babama sordum ‘’Baba’’ dedim ‘’Bu çiçek ağlıyor’’. Babam da farketmiş bunu ama neden olduğunu bilmiyor. ‘’Bu çiçeğin cinsi ne ?’’ diye sordum araştırmak için. ‘’Salon çiçeği diyolar’’ dedi. Salon çiçeği ! Bayır gülü gibi. Yanında da böyle dediyseniz ağlar tabi. Ayrıca ağlamıyor da olabilir, belki de kendi çapında birtakım fizyolojik ihtiyaçlarını yerine getiriyordur. Ama ya gerçekten ağlıyorsa ? Ben ne yaparım o zaman ?

Şu 2: Bazen geçiyorum televizyon karşısına, seyredecek bir şey de bulamayınca açıyorum Akıllı Tv’yi. Sabahtan akşama kadar kaykay yaparken düşen insan seyrediyorum. Çünkü Akıllı Tv’de hep kaykay yaparken düşen insan oluyor. Kaykay yaparken düşen insan izlemek isteyen biri varsa aranızda Akıllı Tv izlesin. Hep kaykay yaparken düşen insan…

Şu 3: Karşı binada oturan gayet sportif bir kardeşimiz var. Aslına bakarsan karşı bina dediğim baya uzakta, kardeşimiz dediğim insanı da hiç tanımıyorum. İşte bu kardeşimiz belirli gün ve saatlerde balkonunun korkuluklarını sıkı sıkıya kavramış bir şekilde arz-ı endam ediyor karşıda. Bir gün ‘’Napıyo la bu’’ diyerek oturdum izledim. Kardeşimiz barfiks olayını tamamen götünden anlamış bir insan. Zira balkonun o don, atlet ve benzeri ıvır zıvır asılan yerlerinden tutunuyor sonra da kendini bir ileri bir geri savuruyor tempolu bir şekilde. Buradan Türkiye Atletizm Federasyonuna sesleniyorum. Gereğini yapınız. Aksi takdirde çocuk ziyan olup gidecek balkonlarda.

Şu 4: Birkaç gün önce Devlet Bahçeli’yi rüyamda gördüm. Partisinin merkez binasına, büyüklüğünden anladığım kadarıyla deve kuşu yumurtası yuvarlıyorduk. Haydi hayırlısı…

Şu da 5: Her şeydir umut.

H. Barış Beledin
cellde.tumblr.com