SEVGİLİ VAHA...

Toplumuzda kanayan bir yaraya tuz basarak acıta acıta yaka yaka tampon yapmışsın.

NE GÜZEL KONUŞULAMAYANLARI KONUŞABİLMEK.

Böyle sereserpe, hoyratça da olsa kendi gerçeklerimize ayna tutarak ışıl ışıl aydınlatabilmek ne güzeldi.

İYİ Kİ VARSIN ŞİİR DOSTU.
________________________
___________________________
_____________________________

Genelevde Röportaj

’ucu ince, ucu kalın
kalemlerde yazılır
bel altında yirmibin siftah
romanı
dilden dile okunur
her biri ayrı baskı...’







merdivene tünemiş yarı çıplak kuş
söyle bana senin adın ne?
ne önemi var? dedi. kuş
kanatlarım kırık, hiç büyümüyor baksana
kader olsun mu? adın, dedim
yolcusuyum. dedi cam kenarının



kim? kırdı beyaz kanatlarını. söyle bana. dedim.
rüzgar.dedi.
memelerimi yalayıp, dönüşünce kasırgaya

boynunu eğdi, gözlerini kaçırıp
utandı



yolculuk nereye? dedim
dönebilseydim dedi. keşke
konabilseydim sobada’ki demliğin içine
yanmazdı canım, cehennem ateşi olsa
tütmezdi alnımda bu kapkara bulutlar



camda ne görüyorsun? dedim.
mutlu resimler dedi gözlerinde’ki özlem
siyah beyaz, kara kalem, geçimli
ibaret iki göz oda’dan
iki göz akşam vakti pencerede uçuşan
kavrayıp belimi kapıda
dudağımı ıslatan



rüzgar kim diye sordum
ölü bir med-cezir dedi
gençlik yılı kabristanlığında yatan
sevgiyle nefret arası bir ada da
bekaretime kara duvak takan



demlikte ne vardı dedim
bembeyaz insanlar
dedi.
kendi yağında kavrulan, ama yanmayan
ve yakmayan tutan elleri
onlar
annemle, babam



yırtık hayat nedir dedim
arafta yelkovansız bir saat dedi
zamanı sonsuza dek durduran
nereye uçsam
ayağıma simsiyah boncuklar takan



üşüyorsun sen dedim
mühim değil dedi.
gözyaşıdır ekmek ayvamı ıslatan
sarıl bana dedim
sarıldı sıkıca, sarıldım kaderine
şefkatle, çıkarsız
ve ayıpsız



kanatların çıkıyor senin kuş
dedim.
şaşırdı
dedi. yok
istermisin özgürce uçmak yeniden
dedi’ki çok
herşeyden çok...