BU KİMİN DONU?
Gara Osman (Temir) Dedem,gece yarısı kalkmış.Çifte gidecek.Mevsim bahar. Hirk (herk) zamanı.Ganlı (Kanlı)Tarla hirk edilecek.Ganlı Tarla, Belik (Beylik)’te.
Neden Ganlı Tarla demişler?Tarla davasından kan dökülmüş vakti zamanında.İnsanlar birbirine girmiş.Ona sebep o gündür bu gündür “Ganlı Tarla” olmuş adı.Toprağı bereketlidir Ganlı Tarla’nın.Yeter ki bakımını kitabın kavlince yap.Hirgini ihmal etme.Keserini,çapasını unutma.Otunu çöpünü temizle.Zararlısı,börtüşü böceği ürünün yarıcısı.Bunlara fırsat verme...Su candır.Sulamayı unutma.Gör o zaman Ganlı Tarla nasıl coşup taşıyor.Bir çekirdeğe bin bostan vermez mi Ganlı Tarla?
Bir de Allah afatından esirgesin.Dolusu gırcısı olmamalı.İşte o zaman yüzü güler Gara Osman Dedemin.
Gece yarısı kalkmış dedem.Sıcak bastırmadan iş çıkaracak.Sıcak bastırınca çalışmak zor.Kara sabanı çeken öküzler de yorulur.Sıcakta çalışmak her kişinin harcı değil.Aklı olan işini serinlikte yapar.Sıcağın kahrını çekmez.
Dedem ışık yakmaz.Işık da nedir ki...İdare lambası.Hem çocuklar uyanabilir.Kiras Ebem bile duymaz dedemin kalkıp giyindiğini. Dedem alaca karanlıkta el yordamıyla şalvarını bulur.Giyer.Aslında el yordamıyla bulup giydiği şalvar Kiras Ebemindir.Aceleden bunun farkına varmaz Gara Osman Dedem.Gider Ganlı Tarla’ya.Koşar öküzleri.İşe başlar.
Gara Osman Dedem çift süredursun biz haberi Kiras Ebemden verek.Kiras Ebem sabah kalkar.Giyinecek...Şalvarını arar.Bulamaz.Şalvara “don”derler bizim köyde.Bir de tekerleme söylerler gelin ağzıyla:
”-Vay bu kimin donu?
- Kaynananın donu.
-O cadının donu...
Ben yumam onu...” diye.
Öteye beriye bakar ebem, şalvar yok.Yok oğlu yok...Gara Osman Dedemin şalvarı oracıkta duruyor.Anlar Kiras Ebem.Karanlıkta Gara Osman Dedemin kendi şalvarı yerine ebemin şalvarını giydiğini.Güneş yükselmiş ortalık ısınmıştır.
Kiras Ebem,dedemin şalvarını alır yel yepelek, yelken kürek düşer yola.Anadan topaldır.Köyde “Topal Kiras” diye çağrılır ebem.Gara Osman Dedem çifti bitirmiş geliyor.İncöz (İnce öz)’de karşılaşırlar.Kiras Ebem terin suyun içinde kalmıştır.Gara Osman Dedem, alı al moru mor Kiras Ebemi karşısında görünce telaşlanır:
”Kiras...Hay’rola gız...Niye geldin?”
Ebemin canı burnunda zaten:
”Niye gelecam (geleceğim)...Giydiğin şalvara bi bak.Benim donumu giymişsin.”
O ana kadar farkında olmamıştır Gara Osman Dedem.Bir bakar ki bacağında Kiras Ebemin şalvarı.
“Aman Kiras,der.İyi ki benim şalvarı getirdin.Beni böyle gören olmadı iyi ki.Yoksa köylünün dilinden kurtulamazdım.”
Eyvah ki Gara Osman Dedemin korktuğu başına gelir.Köyde duyulur bu hikaye.Gara Osman Dedem bir süre el içine çıkamaz olur.