Acı bulaşır bazen ...Acı geceden güne ...günden bedene ...bedenden dudağa....ve öptüğün irkilir acının tadıyla....Sen yarım bırakılmışsındır ve ona da bulaştırırsın yarım bırakılmışlığı....bir pişmanlık başlar sonra ....onu da kuyunun dibine çektiğini görür bocalarsın....Vazgeçmek zordur ...çünkü sevmek en büyük ihtiyaç....Ne yapacağını bilemez sadece pencerenin önündeki kuşları sayarsın...Pervasızca kanat çırpan gökyüzüne....Esaretini yüzüne vuran....ve seni tanımayan, umursamayan kuşların kanadına umut bağlarsın...umutların kuş kanadında yola çıkar ...Sen nereye gittiklerini bilmeden ağlarsın...biraz daha eksilmişsindir...biraz daha içine sinmiş....durmadan beklersin...beklersin içinde devrim olacağı günü...dirilişi...uyanışı...bir mucizeyi bekler gibi beklersin...
Korkarak ,ağlayarak.insanlardan ve kendinden gittikçe uzaklaşarak....gün geçer...gün geçtikçe hayat kolaylaşacağı yerde zorlaşır...Tahammülün seni terk eder ....patlamaya hazır bir volkan gibi dolaşırsın....biriktirdiğin lavlar önce içini yakar...sonra tenini...sonra değdiğin herkesi...alıp kendini uzaklara kaçmak istersin ama faydası yoktur...kimse bir hiçlikte tek başına yaşayamaz ve yaşama isteği içgüdüseldir ...kolay kolay vazgeçemezsin... Savaşlar başlar içinde...yüreğinin ardına mevzilenmiş korkuların vuruşur hiç durmadan Umutların hep kaybeden taraftır ...sevgin hep kaybeden taraf...Savaş meydanında küskünlüklere, kırgınlıklara, ağlayışlara ,yok edilişlere hedef olan hep arkasına mevzilenilen yüreğindir Her atışta o vurulur..her çığlıkta o vurulur...kanarsın ...kanını gizlemeye çalışarak...ve en kötüsü kanın dışa ulaşamadan birikir ...en kötüsünün yüreğin kanayışı olduğunu anlar durmadan ölümü çağırırsın
Bilirsin ki ölüm bundan çok daha kolaydır...
Biter mi özleyişler? Hep ardında bir şeyleri, birilerini bırakarak yola devam etmek zorundasındır...yolun sonunu bilmeden varacağın yeri bilmeden ....hep bir şeyler arayarak ...hep beklentiler içinde ..kırarak kırılarak , yarım yamalak gülüşlerden geçerek... Bir ayağının aksamasına göz yumarak...Her gittiğin yerde bedeninden bir parça bırakırsın farkında olmadan ve sonunda bedenin yola devam edemeyecek kadar eksilmiş olur...mutlu ya da mutsuz olup olmadığını umursamadan yarım kalmış bedeninin son soluklandığı yerde biter yolculuğun...Ruhunu ve bedenini oraya yerleştirip ömre devam edersin kaldığın yerden...yine de bir şeyleri, birilerini özleyerek ...Özlemler son bulmaz...Sadece başka bir ömre ertelenir.....
Bedenim henüz yola devem edemeyecek kadar eksilmiş değil...henüz yolculuğum devam ediyor...bilinmeyenlerin arasından bazen ardıma bakarak bazen bakmadan koşarak ilerlemeye devam ediyorum . Öğrenmek yoruyor artık bu ruhu..sadece dinginlik istiyorum...henüz çok mu erken? Evet olabildiğince geç....yeni bir sevdaya düştüm ansızın...yazmama izin veren aşk...yoksa içim bomboş ...bir müzik kutusu gibiyim...bir müzik kuyusu gibiyim...İçimi açınca yankılanan hep aynı ses...her yeni yüze düşen hep aynı kelimeler... Yıllar sonra ...sevebileceğime inancımı yitirmişken seviyorum ama sevmeye de gücüm yok...her an yıkılışım geri dönüp beni teslim alabilir..daha ne kadar direnebilirim bilemiyorum...ama hala ayaktayım....hala gülümseyebiliyorum..içimden bir ses: demek hala umut var diyor....