101.
Ey sevgili...
Son gülen ben olsam da
Gülmek bana senin kadar yakışmaz ki...

102.
Aynaya baktığımda
Gözlerini görüyorum...
Bana bakıyor.
Hayır, yanılmıyorum!
Bir kaç kere gördü ya gözlerim gözlerini,
Bir kaç kere bakıştık ya tesadüfen kıyıda köşede;
Aksetti...

103.
Bir gün karşılaşırız mutlaka,
Dünya küçük...
O monoton repliği tekrarlama bu arada,
Ayrı dünyalar da küçük...

104.
Tek taraflı olan ne varsa unutuyor insan.
Ama dokunduklarını...
Bir şeyler paylaştıklarını;
Bir simidi,
Bir şarkıyı,
Bir hayali en çokta...
Unutamıyor!

105.
Ölmüşsün gibi,
Ölen birini özler gibi özlüyorum seni
Sağ olsan da...

106.
Yaralarımızı sardıkça yarınlarımızı yaşayacağız.
Ki saramazsak eğer,
Geçmişte kalırız!

107.
Bir evde yalnızlık nasıldır,
Nasıl yaşanır?
Tek başına uyuyup uyanmakla,
Yemek yapıp yemekle ya da,
En basitinden tv izleyerek bile...
Öğreniyor insan,
İnciniyor...
Yalnızlık incitiyor!

108.
Ne tuhaf değil mi?
Eksiklerimiz yüzünden
Kendimizi fazlalık olarak görmemiz...

109.
Aşk’ı senin ellerinle yazmak isterdim...
Elin elime değmeliydi en azından yazarken,
Yaşarken değdiği gibi...
Bir ressam gibi,
Baka baka
Ve doya doya...
Çizmek,
Yazmak isterdim seni kağıtlara...
Şimdi ressamları da kıskanıyorsam,
Aldırma...

110.
Kavuşacağımızı bilmek, katlanılır kılıyor özlemlerimizi...

111.
"Her şey" olarak gittin,
Bir "Hiç" olarak geldin...
Bunun sorumlusu aradan geçen onca zaman değil,
Sensin!

112.
Ellerim soğuk ama içim sıcacık...
İçimdesin,
İçim üşümesin...

113.
Bazı hitaplar vardır. Hitabın güzelliği, hitap edilenin güzelliğinden kaynaklanır.

114.
Yağmur yağdığında seni daha çok özlüyorum. Birlikte ıslanamıyor olmamızdan belki...

115.
"İç içe geçmiş yatıyoruz...
Kokunu, saçlarının arasında bulduğum ensenden ciğerlerime dolduruyorum, içime doğru çekiyorum yavaş yavaş; ensenden ya da boynundan nefes almak, kokunla karışık oksijen almak. Şüphesiz ki; bundan daha güzel bir solunum olamazdı..."

Ahmet Kastancı