Bugün açız yine evlatlarım, diyordu peder, Bugün açız yine; lakin yarın, Ümid ederim, Sular biraz daha sakinleşir... Ne çare, kader! - Çok şükür bu durumlarda değiliz de..Empati kurabilecek kadar insan taraflarımız da var hala..Babam ,evin kedisi Yumuk yemeden yemeğini,sofraya oturtmazdı kimseyi.(Ki tek feyz alan da ben olmuşum bu işten.O da başka).Şimdi ben de önce kedilerimi,sonra da sokağın kedileri ve köpeklerini doyurmadan oturmam sofraya..Oturamam..Ayırırım yemekleri güzelce..Hayvan da olsa,sunum önemli.İnsan ne verecekse,emek sarfetmeli..İçten olmalı..Bakıyorum da çok azız bu konuda duyarlı..Ki parayla pulla da ilgisi yok bu işin..Sevgiyle ilgisi var.Allaha takdim etmekle ilgisi var.Ki,Bu olmayınca işte ne 30 ramazan oruç tutsan ve bir de nafileler eklesen ona..Ya da deve kessen,bir takdime sunmak adına Allaha..Olmuyor,ya da nafile oluyor..Gördüğüm bu.Anladığım bu.İnsanların yaptığı nafilelik de bu..Ve o gün gelince...Çok şey yaptım sanırsın..Ve bakarsın ki,Kül gibi savrulmuştur onca emeğin..İnsan,insan olmanın ayırdına varamadıkça,erdemli olmayı becerebilir mi..Ve hangi kitaba çağırırsan çağır,çağrıları duymadıkça duyabilir mi....İnsan hayvana bile yardım edemiyorsa eğer ,egosunu arka cebine koyup da,insana empati kurabilir mi..Artan yemeği veremeyen,nefsine rağmen verebilir mi???Selam bile veremiyoruz ya birbirimize ..Bundan işte...