Bu gün gördüm onu, yeni çekilmiş bir fotoğrafta, bembeyaz bir gelinlik içinde... Evet düğün fotoğrafı elbette. Yüreğime akan şey neydi bilmiyorum ama gözlerimden süzülen yaşlar kendi çaresizliğime, onun mutluluğunaydı. Her gece dualarımda onun mutluluğunu diledim yalnızca... Ve bu gün gördüm ki, yanında duran insana gerçek bir sevgiyle bakarken, gözlerinin içi gülüyordu mutluluktan. Her ne kadar canım yansa, yüreğim acısa da, mutluyum onun gözlerinde gördüğüm mutlulukla...
Sanma ki unuttu bu yürek seni, sanma ki vazgeçti sevdandan. Seni mutlu görmek elbette istediği tek dilekti Allahtan. Ama sen mutlu oldun diye, gözlerinde mutluluk gördü diye biter mi bu sevda, diner mi bu acı, söner mi bu ateş… Bir nebze olsun su serpildi elbette yüreğime gözlerinde seyrettiğim tebessümle, ama düşündükçe bana yaşattığın güzellikleri, düşündükçe bana verdiğin o güzel vaatleri, neden ben değil diye yüreğim bir kat daha fazla kanıyor… Gözlerimin içine bakıp yeminler ederken, senden başkası olmaz, olamaz derken, bu yürek seni sevdi ve sadece seni sevecek derken bana yaşattığın mutluluğu şu anda bir başkasına yaşatıyor olman ne yaparsam yapayım canımı yakıyor elimde değil. Seni ne kadar mutlu görsem de benim canım hala ama hala 197 gün önce beni öldürdüğün gün gibi acıyor…

e.kalay / ardahan