Vur kafasına, al ekmeğini mi derlerdi?
O kim ola ki?

Hani şu pembe dizilerde izleyeni çatlatacak derecede saf, gözünün önündekini görmeyen tipler var ya!
Hah! dersin.bu kez anlayacak olayın içyüzünü.bu kez oyuna gelmeyecek.kötü insanın foyaları ortaya çıkacak bir bir.seven kız seven erkeğe kavuşacak.
Ama öyle olmaz.dizi de başka türlü uzatılamaz zaten.
Ağzın açık kalırsın olduğun yerde.yeter artık, kalbim daha fazlasını kaldıramayacak;sinirlerim bozuldu dersin.
Bi’ daha izlersem…!
Ertesi gün aynı saatte ekran başındasındır.akıl verirken bulursun kendini tvdekilere.
Hadi oğlum, hadi kızım!bi’ sonunu dinlesene!
Hay senin gururuna!
Boşver etik olmayı. Bi’ kez de sen dinle kapıyı!
Az daha bekleseydi herşeyi öğrenecekti!
Yazık oldu!
Ya hu ne yazığı, olan yine bana oldu!
Sinirlerim kaldırmıyor artık!
……
Ne halin varsa gör!
Sen bunların hepsini hakediyorsun!



Hayat da bir pembe dizi aslında.
Ve izleniyoruz bildiğimiz, bilmediğimiz kişiler tarafından.
Başkalarının ne düşündüğü hiç önemli değil benim için derken bile onlara savunma yapıyoruz farkında olmadan.
Evden aceleyle çıkmışsak ara sokakları, kuaförden havayla çıkmışsak ana caddeyi kullanıyoruz.
Külahıma anlat şimdi ‘’ben kendim için yaşıyorum’’zırvalarını.
Basbayağı başkaları için de yaşıyoruz.bizi beğensinler, sevsinler- hatta abartıp egomuzu- hayran kalsınlar istiyoruz.
Evde pijamayla dolaşıp, dışarıya çıkarken makyaj yapıyoruz.
Parfümümüzü dışarıya çıkarken sıkıyoruz.
en kibar sözlerimizi başkalarına sarfediyoruz.evdekiler lügatımızın kalanıyla idare etmek durumunda kalıyorlar çoğu kez.
-hep dırdır, hep dırdır!
Ya hu hiç mi iyi tarafım yok benim!
-ne bileyim ben!vardır belki de göstermediğin için görememişimdir.
-bi’ sana beğendiremedim zaten kendimi!
- beğenilerini ifade edenler oluyor yani?
-oluyor tabi, herkes senin gibi nankör mü hatta kör mü?
-şimdi de nankör oldum demek!ulan o kelimenin canlı örneği olarak duruyorsun karşımda.nankörlük sende vücut bulmuş resmen.
-ağzını bozma!yakışıyor mu sana o kelimeler?
-Söyletme o zaman sen de!ben de yakıştıramıyorum ama ben ‘ben’ olmaktan çıktım sayende.
Teessüf ediyorum sana!hatta kınıyorum!
Hatta!!!!
Yemek falan bekleme benden bundan sonra.git lokantada ye.
-sanki çok yapıyordun da!
-yazıklar olsun diyorum başka da bir şey demiyorum!
Kıyafetlerini de terziye bırakırsın dışarı çıkarken bi’ zahmet!
-aşkım yaa! İyi ki hatırlattın.
-neyi?
-Şu beyaz gömleğimi ütülesen de giysem yeni aldığım takım elbisenin içine.en son geçen yıl ütülemiştin sanırım.
-!!!!!
Beğenisini ifade eden kimdiyse ona götürüver bence.ya da ütüsüz giy.bak bakalım hala beğeniyor mu seni!
-kadın olduğunu da nerden çıkardın?
-sen benim hizmetçi olduğumu nerden çıkardın?
-ya hu amma abarttın! Altı üstü bi’ gömlek ütüle dedik!
-deme!hiçbirşey deme bana.

-SESSİZLİK-

-kızmak çok yakışıyor ama.bunu da mı demiyeyim?
-iyi madem.sen ütü masasını hazırla, bakarız.
Bi’ de canım çok tatlı çekiyor.şu sevdiğim tatlıdan alıp gelsene.
Haaa! Sigaram da bitmiş.

-hay senin sigarana!
-Canıım, bi’ şey mi dedin?

-sevdiğin kurabiyelerden de alayım mı?
-oluuur!

.