Bir anda çıkıverir karşına.Bir anda değiştirir her şeyi. Hayatının merkezi haline gelir tüm benliği. İçinde uçuşan kelebeklerden ve bir türlü engel olamadığın hızlı kalp ritimlerinden tanırsın onu. Göz dalmaların hep ona dairdir. Baktığın her yerde onu bulursun sanki. Göremediğin günler; kabir azabından beter gelir. Bu kişi kim mi? İlk aşklarımız tabi ki..!

Dün ne yediğimizi unuturuz çoğu zaman. Ama ilk kimi sevdin deseler... Hemen söyleriz kim olduğunu. Çoktan gitmiş olsa da bizden; en derinimize işlemiştir çünkü. Sonraki sevdalarımızda ise hep onu arar bakışlarımız. Herkesi onunla kıyaslarız. Ama eksik, ama fazla.. Hep bir yanı denk düştüğündendir sevmelerimiz. Bir yanı yeni sevdalarımızla örtüşür de severiz.

Sonra öyle biri çıkar ki karşımıza bulduk zannederiz. Gerçek sevgiyi, huzuru ve tarif edemediğim br çok duyguyu. Geri kalan hayatımızı onunla geçirmeyi düşünürüz.Ve bunun için bir adım atar evleniriz.! Bu evlilikten bir meyve oluşur. Senden ve senin diğer yarın sandığın ondan; bir bebek.! Alışılmış monotonlukla beraber yıllar akıp gider. İçinde ki susturulmuş sesler artık hiç konuşmuyordur.

Yaptığın her şeyin doğru olduğuna inandığın anda; ’o’ çıkar karşına. İçinde ki derin boşluğun ayazında titrersin. Onsuzlukta açılan yeni pencerelerin cereyanında kalırsın. Anlarsın, aslında onun penceresini hiç kapatmadığını. İşte o an anlarsın onu unutmadığını.

Sonra isyan edersin onsuz geçirdiğin her güne. Bu resim karesine dahil edemediğin için onu, kızarsın kendine. Ve aslında geçen zamanın seni tükettiğini fark edersin. Onunla yaşlanmana engel olan her şeye küfür edersin.

Ve anlarsın; yüreğinin atmaya devam ettiği her dakika içindekilerinin bitmediğini ve ne kadar zaman geçerse geçsin bitmeyeceğini...

Anlarsın, kalbinin en kuytu yerinde senelerdir onu gizlediğini.Anlarsın; ilk aşkının senden hiç bir zaman gitmeyeceğini..!