Bazen haketsek de haketmesek de acılarla yüzleşmek zorunda kalırız....

Özellikle en öldürücü acıları ve yaraları ise aşık olduğumuz zamanlarda alırız.Ve genellikle aşık olduğunuz kişi incitir ve yaralar sizi ya da değer verdiğiniz bir dost...
Bilemezsiniz hiç bir zaman sizi ne kadar yaraladığını ve acıttığını ve bunu ona hiç bir zaman açıklayamazsınız nedense.

Tüm yaptığımız ise bununla yaşamasını öğrenmektir çoğunlukla ve gülümsemektir insanlara sanki hiç bir şey olmamışcasına ve yemenize,içmenize,gülmenize vs. devam edersiniz umarsız gözükmeye çalışarak ve kötü şeyleri yaşadığınızı gizlemek için diğer insanlardan....

Ve kimseyle bu aldığınız acı ve yaralar hakkında konuşamazsınız ve bu acıyı paylaşamazsınız çünkü korkarsınız insanların alay etmesinden veya sizi daha fazla incitmelerinden.....

Ve şunu anlarsınız sonunda ;bu acı ve ağrı ile ne kadar yalnız olduğunuzu.....

Ve insanları terkedersiniz,dünyayı terkedersiniz ve yalnız bir hale gelirsiniz tabii zavallılığınız da cabasıdır.

Yİne bazen aynı acıyı içinizde hissedersiniz geriye kalan parçalarından ayrılmadan...

Ve sadece Allah bilir bu acının hep sizinle olduğunu ve neden sizi terketmediğini...

Ve bir gün gelir hayatınızda karşınıza çıkabilecek en iyi insan çıkar karşınıza ve bir öpücükle sizden o acıyı tamamen söküp alır ve rahat bir nefes alırsınız sonunda....

Saygılarımla

M.ZAHİD AY (28.2.2008)