İnsanı kategorize etmeyi sevmesemde ve insanın kategorize edilemeyecek girift bir varlık olduğunun farkda olsamda değinmek istediğim konu açısında iki sınıfa ayırmak zorunluğu ortaya çıktı.

Mevzu şu: üretici olan insanların, tüketici insanlar tarafından engellenmesi

Konu tanıdık ve basit gibi görünse de aslı öyle değildir. Tüketici insanların hayatına baktığımızda: hayattan beklentileri kalmamış, iş ev arasında sıkışmış umutlarını söndürmüş, dilleri beğenmemezlik ve dedikodu üzerine kurulu olan bu insanların hayatında paranın önemi dışında bir şey yoktur. Ruhları ve kalpleri kararmaya yüz tutmuş bu insanların akılları çoktan körelmiştir. Ama kendilerini hep haklı ve akıllı görmektenden alamazlar. Kendileri ve çevreleri adına ortaya koyacakları bir şey yoktur. Artık tek amaçları vardır: tüketmek

Hayatta ne varsa tüketmeye alışmış, hayatları başarısızlık üzerine kurulu bu insanların yarını yoktur. Yarınları sadece para ve yaşlanmak üzerinedir.

Tek dertleri bu olsa aslında sorun yoktur. Ama bu tüketicilerin oluşturdukları sıkıntı üreticilerin başına bela olmalarıdır. Evet yanlış duymadınız. Hayatlarında dikili bir ağaçları olmayan tüketiciler, üreticilerin başına beladırlar.

Üreticilerin, ortaya koydukların bir bir şeyleri beğenmedikleri gibi onları yollarında koparmak adına her türlü yolla başvururlar. Kendileri miskin miskin otururken, kendisi ve insanlık için bir şey üretmeye çalışanlarla sürekli çelme takmaktan zevk alırlar. Bütün gün bu insanlar yollarında nasıl uzak tutarım diye kafa yorarlar.

Maalesef tüketiciler, üreticilerin uzağında olanlar değil, aksine yakınlarından oluşmaktadır. Yakın olan bu tükeciler, sürekli üreticilerin yaptıklarına burun kıvrarak onların yaptıklarında soğutmaya çalışırlar.

Yazıyı uzatmaya gerek yok bence, üreticilerin, tüketicilerin bütün oyunlarına uyanık olmalı, kendi bildikleriyle var olmaya devam etmelidirler.

Osman Tatlı

[email protected]

twitter.com/otatli63